“แต่เดือนหน้าเกตส์เฮ้าส์จะเปิดบริการตามปกติแล้ว ฉันไม่กล้าอยู่ฟรีหรอก ที่ผ่านมาก็เกรงใจจะแย่แล้ว ฉันกลับไปอยู่บ้านตัวเองดีกว่า”
ข้าวปั้นเหล่ตามองอย่างสงสัย “หรือว่า...แกอยากกลับไปอยู่ใกล้ ๆ กับพี่ไผ่วะ”
“เปล่าซะหน่อย!” นินารารีบเถียง ก่อนจะคิดขึ้นได้ว่ามันก็เป็นเหตุผลที่ดี “แหมแกก็...คือแกก็รู้ใช่มั้ยว่าฉันเคยปฏิเสธพี่ไผ่ไปแล้วหนนึง เพราะอยากเรียนจบ ม.ปลายก่อน แล้วเค้าดันบอกว่าจะรออ่ะดิ”
“โหยย น่าอิจฉาว่ะ แสดงว่าเค้าคงชอบแกจริงๆ เอาเหอะ เพื่อความรักของเพื่อน ฉันจะยอมปล่อยแกไปก็ได้ งั้นเดี๋ยวฉันบอกพี่โอ๊ตกับพี่ฟักให้จัดงานเลี้ยงส่งแกแล้วกัน หมูกระทะเป็นไง”
“แกนี่หาเรื่องกินได้ตลอดเลยนะ แต่ช่วงนี้พี่ๆเค้างานยุ่งจะตาย เอาอย่างนี้แล้วกัน ไว้ค่อยจัดเดือนหน้า ตรงวันเกิดแกเป็นไง จะได้ไม่ต้องเลี้ยงหลายรอบ”
“แต่แกจะย้ายออกพรุ่งนี้แล้วนะ”
“มะรืนย่ะ พรุ่งนี้จะแวะไปทำความสะอาดก่อน”
“เฮ๊ย แต่พรุ
