เธอเหลือบมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ ขณะเขายังคงดื่มด่ำกับกาแฟอย่างสงบ ไร้พิรุธใดๆ เธอแอบคิดว่ามันจะเป็นไปได้มั้ย ที่เขาจะแสร้งทำเป็นเมินเฉย แกล้งทำเป็นลืมวันเกิดเธอ
“อ๋อ เหรอคะ อลิซ” แมวแสนรักของเขาที่ตายจากไปหลายปีแล้ว รักแรกที่เขาไม่มีวันลืม เธอควรจะอิจฉายัยอลิซใช่มั้ย “แล้วอลิซชอบกินอะไรคะ เผื่อจะทำเป็นพิเศษในวันนี้”
ดวงตาเรียวเล็กที่เคยเย็นชาส่องประกายวามวาวราวกับแสงเพชรขึ้นมาในทันใด “พิชซ่าไง”
“พิชซ่า???”
“สั่งเลยที่รัก อลิซชอบหน้าแซวมอลรมควัน”
“อ๋อค่ะ” เธอยิ้มอย่างรู้ทัน เขาคิดว่าเธอจับไม่ได้เหรอว่าเขากำลังแกล้งยั่วอารมณ์เธอ เพื่อให้เธองอนและน้อยใจ หรือเธอจะเล่นตามน้ำดีนะ
“สั่งไก่ด้วยมั้ยคะ ไก่บอนชอน”
“ก็ดีเหมือนกัน ชานมไข่มุกด้วยดีมั้ย?”
หลังจากสั่งของที่ต้องการครบทุกอย่างแล้ว ในที่สุด เธอกับหมอฟักก็มานั่งกันอยู่หน้าหลุมศพของแมวอลิซ ที่มีรูปถ่ายและป้ายชื่อปักไว้
เขาวางช่
