พี่มิน! เจ็บนะ!
737 คำ
“ขอบคุณนะ” เขารับขวดน้ำจากมือเธอไปเปิดดื่มจนหมดขวด “สดชื่นจัง คนให้ก็น่ารัก”
ชนัญยุดายิ้มเขิน รู้สึกตัวเองสวยมาก เพราะเวลานี้มีสายตามากมายกำลังมองเธออย่างอิจฉา
“อืมม ถามจริงเหอะ ทำไมปอมเปย์ชอบเราอ่ะ ทั้งๆที่มีผู้หญิงสวย ๆ ชอบปอมเปย์ตั้งเยอะ”
เธอหวังจะได้ยินอะไรจากปากของเขางั้นเหรอชนัญยุดา...เธออยากให้เขายืนยันใช่มั้ยว่าเธอเลิศเลอกว่าใครในโรงเรียนนี้
“ก็...แซนด์...น่ารักดี” คำว่าน่ารักช่างเบาหวิว แต่สายตาหวานฉ่ำ
“เหรอ” เขินนะ “งั้นเสาร์นี้เราไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ”
“แซนด์อยากไปไหนล่ะ”
“อืมม” เธอกำลังนึกภาพตัวเองเดินจับมือกับผู้ชายในสวนสนุก แต่ในภาพกลับเป็นหน้าพี่มินซะงั้น “เฮ๊ย! คิดบ้าอะไรเนี่ย ออกไปเลย”
ปอมเปย์มองชนัญยุดาแล้วหัวเราะ “เป็นไรอ่ะ คิดบ้านี่ คือ คิดอะไรเหรอ หรือว่า...”
“เปล่านะ!” เธอรีบปฏิเสธ เพราะรู้ว่าเขาคิดว่าเธอกำลังคิดเรื่องลามก “ก็แค่...ก็แค่คิดว่า...เราไปเที่ยวสวนสนุกกันดีมั้ย แล้วค่อยไปดูหนังต่อ มีหนังที่เราอยากดูเพิ่งเข้าด้วยอ่ะ”
“เอาสิ แบบนั้นก็ได้ งั้นคืนนี้เราคอลไปนะ”
“ไม่ได้ ๆ หลังจากนี้ เราต้องติวตั้งแต่ทุ่มจนถึงสี่ทุ่มเลยอ่ะ พ่อแม่หวังให้เราเข้า ม.เดียวกับพี่มิน ก็เลยไม่ยอมปล่อยเราเลย”
“พี่มิน...” อีกแล้วเหรอ “ใจดีจัง เปย์อยากติวกับพี่มินบ้างจัง”
“เปย์ฉลาดจะตาย ไม่ต้องติวแล้วมั้ง”
เขายิ้มหล่อ เห็นด้วยกับเธอ “งั้นวันเสาร์นี้ ให้เราไปรับที่บ้านหรือว่า...”
“เจอกันที่หน้าโรงเรียนดีกว่า” เพราะเธอยังไม่พร้อมจะแนะนำให้พ่อแม่รู้จักกับผู้ชายที่กำลังคุยกันอยู่น่ะสิ “เอาไว้เราเป็นแฟนกันแล้ว ปอมเปย์ค่อยเจอพ่อกับแม่นะ โอเคปะ?”
“ก็ได้ งั้นเมื่อไหร่ถึงจะได้เป็นแฟน?”
“คุยกันไปก่อนเหอะ ไว้แน่ใจว่าใช่ เราจะบอกเอง หวังว่าจะรอนะ” พูดเหมือนตัวเองสวย พูดเหมือนตัวเองมีทางเลือกเยอะ “แต่ถ้ารอไม่ไหวก็...”
“เรารอได้” เขารีบแทรก เพราะกลัวจะถูกเทตั้งแต่ยังไม่ลงแข่ง “เว้นแต่ว่าแซนด์มีคนที่ชอบอยู่แล้ว เพราะเราไม่อยากเป็นแค่ตัวสำรอง”
เธออึ้งไปเลย เหมือนถูกแทงใจดำเลยอ่ะ
“โหวว...ตัวสำรองอะไรกัน...เราไม่ได้มีคนจีบเยอะแยะซะหน่อย ถ้าบอกจะเชื่อปะ ตั้งแต่เกิดมา ปอมเปย์อ่ะ เป็นคนแรกและเป็นคนเดียวเลยที่จีบเรา คิดว่าเรามีทางเลือกอื่นเหรอ??”
เขาถึงกับขำ “ไม่จริงหรอก แซนด์น่ารักจะตาย ใครได้อยู่ด้วยก็มีความสุขทั้งนั้น ไม่งั้นแซนด์จะมีเพื่อนเยอะขนาดนี้เหรอ ใครๆก็อยากเป็นเพื่อนแซนด์ทั้งนั้น”
“อืม เพราะทุกคนอยากเป็นเพื่อนกับเราไง เลยไม่มีใครอยากได้เราเป็นแฟนสักคน”
เขาขมวดคิ้ว เธอไม่รู้เลยเหรอ ว่าในหมู่นักเรียนชาย เธอฮอตแค่ไหน หากไม่ใช่เพราะรุ่นพี่ทัดเทพขู่ว่าห้ามยุ่งกับน้องสาวของเขาล่ะก็...
“งั้นดีเลย เปย์จะได้ไม่มีคู่แข่ง”
“แต่เรามีคู่แข่งเพียบเลย” พูดพลางหันมองรอบตัว ซึ่งเต็มไปด้วยสายตาอาฆาตและริษยาจากเหล่าแฟนคลับมากมายของเขา “นี่ขนาดเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ สาว ๆ ยังเคืองเราขนาดนี้ เรื่องการเดตของเราควรเป็นความลับจริง ๆ”
“โอเค จนกว่าเราจะเป็นแฟนกัน มันจะเป็นความลับ...ระหว่างเราสองคน”
“ดีจัง...” คำว่าระหว่างเราสองคน มันทำให้เธอรู้สึกสวยเหมือนนางฟ้าเลยล่ะ
“การมีความลับกับผู้ชายหล่อ มันเป็นอะไรที่...เฮ่อ บรรยายความรู้สึกไม่ได้เลยอ่ะ ฮือออ เหมือนตัวเองเป็นนางเอกซีรี่ย์ เป็นยัยลูกเป็ดขี้เหร่ที่มีเจ้าชายมาบอกรัก โรแมนติกสุด ๆ โรแมนติกม๊ากมาก”
ป๊อก!
“โอ๊ย!” เธอร้องอุทานลั่น ยกฝ่ามือแปะหน้าผากที่เพิ่งโดนปากกาเคาะ เพื่อปลุกให้เธอตื่นจากความฝัน
“พี่มิน! เจ็บนะ!”
- ผู้เขียน
