Chapter 25
รุ่งเช้า...
เมื่อแสงตะวันเล็ดลอดผ่านเข้ามาภายในบ้าน เปลือกตาสวยก็ค่อย ๆ ปรือตาตื่น ดวงตากลมโตกวาดตามองรอบบริเวณ ถึงได้รู้ว่าเธอนอนเปลือยกายอยู่บนโซฟาที่ห้องรับแขก โดยมีวายุนอนซ้อนหลังเอาแขนข้างซ้ายโอบกอดเอวบาง
พอได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเขา ยาหยีรู้สึกอิ่มเอมใจสุด ๆ จนต้องกุมจับมือสากเอาไว้ แต่เมื่อได้สัมผัสมือขาวสะอาด คำถามในหัวก็ผุดขึ้นทันที
‘แหวนแต่งงานที่นิ้วนางข้างซ้ายของเขาหายไปไหน’ ยาหยีเอามือลูบนิ้วนางของเขา จนเจ้าของนิ้วตื่น
หลังจากที่เขาตื่นปุ๊บ ยาหยีก็พลิกตัวหันหน้าไปหาเขาทันที ก่อนจะช้อนตามองวายุด้วยแววตาออดอ้อน
“เฮียวายุขา ~”
“ครับ”
พอได้ยินวายุตอบกลับด้วยคำพูดสุภาพ ทำให้ยาหยีรับรู้ได้ว่าเช้านี้อารมณ์ของเขาปกติแล้ว ยาหยีจึงตัดสินใจถามในสิ่งที่สงสัยทันที
“เฮียโกรธอะไรหนูหรือเปล่าคะ”
“ทำไมถึงคิดว่าเฮียโกรธหนูล่ะ” วายุก้มมองดวงตาสวย
“ก็เฮียไม่ใส่แหวนแต่ง
