Chapter 42
ตอนนี้วายุนั่งคุกเข่าอย่างอับอายที่โดนยาหยีฝากความเจ็บปวดไว้ส่วนกลางกายก่อนจะเดินหายไป เขาได้แต่นั่งก้มหน้าทำเป็นไม่สนใจคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแล้วหัวเราะเยาะ จนกระทั่งความจุกเสียดเบาบางลง วายุจึงรีบเดินไปที่รถด้วยความเร็วแสง และเมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว เขาก็บีบขยำใบหย่าจนกระดาษมันยับย่น จากนั้นก็โยนทิ้งไปหลังรถอย่างไม่ไยดี
“แล้วหนูจะยืนอยู่กับผัวเก่าให้เสียเวลาทำไมล่ะคะ นี่มันยุคมูฟออนไว ถึงจะหย่าแค่ห้านาทีก็หาผัวใหม่ได้เลยค่ะ”
ตุ้บ! ตุ้บ!
วายุเอามือทุบพวงมาลัยรถอย่างแรง เมื่อคำพูดของยาหยีผุดเข้ามาในหัวของเขาไม่หยุด
“ร่าน” ปากหยักพ่นคำหยาบคายด่าทออดีตเมียเสียงดังลั่นรถ จากนั้นเขาก็ขับรถกระชากออกจากสำนักงานเขตไปโรงพยาบาล
เมื่อเดินทางถึงโรงพยาบาล เขาก็เดินเข้าไปในอาคาร กดลิฟต์ขึ้นชั้นที่ 18 เพื่อมาดูอาการยี่หวา ที่ถูกส่งตัวมารักษาตั้งแต่เมื่อคืน เพราะโดนยูริข่วนใบหน้าจนมีแผลเหวอะ
