คิลเลียนพาพายรัญเดินทางมาถึงบ้านบิดามารดาของตนเองในช่วงเวลาเกือบเที่ยง หญิงสาวกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณบ้านหลังใหญ่ร่มรื่นไม่ต่างจากบ้านบิดามารดาของตนมากนัก
ร่างเล็กในชุดกระโปรงยาวถึงข้อเท้าก้าวลงจากรถโดยไม่รอให้สามีเดินอ้อมมาเปิดประตูให้ มีคุณป้าวัยราวๆ หกสิบปียืนรอรับอยู่ ส่วนบิดามารดาของคิลเลียนกำลังเดินตามออกมา พายรัญจำนายแพทย์คีรีและคุณเพชรดาได้ขึ้นใจ เพราะมีโอกาสได้พบเจอกันในวันแต่งงานแล้ว
"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" ทั้งสองยกมือไหว้ผู้ใหญ่
"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า" พายรัญยกมือไหว้ไปถึงคุณป้าแม่บ้านที่ยืนอยู่ด้านหลัง คุณเพชรลดาถึงกับแปลกใจ ไม่คิดว่าสะใภ้คนใหม่จะอ่อนน้อมถ่อมตนถึงขนาดนี้
"นั่นป้าจันทราจ้ะหนูพาย ป้าแกเป็นคนที่เลี้ยงดูหมอคิลมาตั้งแต่แบเบาะ แล้วก็ไม่ต้องเรียกพ่อกับแม่ว่าลุงกับป้า ตอนนี้หนูเป็นสะใภ้ ต้องเรียกพ่อกับแม่เหมือนที่หมอคิลเรียก" คุณเพชรลดาบอกด้วยรอยยิ้ม นางรู้สึก
