"แม่ตอบตกลงคุณแพงขวัญเขาไปแล้ว เพราะถึงยังไงหมอคิลก็แต่งงานกับหนูพายแค่ในนามเท่านั้น การที่จะให้หนูพายกลับไปอยู่ที่บ้านก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว เพราะว่าคงไม่มีใครมาใส่ใจหรอกว่าเราอยู่บ้านเดียวกันหรือเปล่า" พายรัญยิ้มดีใจเมื่อได้ฟังเช่นนั้น มันเป็นสิ่งที่เธอคาดหวังไว้ตั้งแต่แรก ทว่าตอนนี้ในใจกลับรู้สึกสั่นหวิว เพราะสาเหตุอะไรเธอก็ไม่แน่ใจ หญิงสาวชำเลืองมองมายังคิลเลียนเล็กน้อย ขณะที่ชายหนุ่มก็จ้องมองมาที่ตนด้วยแววตาขุ่นเคือง
"คุณแม่ไม่เห็นจะถามผมสักคำเลยครับ ว่าผมอยากให้เมียผมกลับไปอยู่ที่บ้านพ่อแม่เขาหรือเปล่า?" คิลเลียนค่อนขอดมารดา ซ้ำยังพูดคำว่าเมียออกมาเต็มปากเต็มคำ คุณเพชรลดายิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ ขณะที่นายแพทย์คีรีเอาแต่นั่งเงียบรอดูปฏิกิริยาของบุตรชายว่าจะแก้ไขสถานการณ์นี้อย่างไร ในฐานะคนเป็นพ่อ มองตาก็รู้ไปถึงในตอนไหนว่าบุตรชายมีความรู้สึกอย่างไรกับภรรยา
"แล้วแม่จะไปถามทำไม แม่ก็รู
