ไม่กี่วันต่อมา หลังจากที่แม่ของนทีกับสายน้ำตัดสินใจเก็บเรื่องเจ้าของเงินไว้ก่อน พวกเธอก็มักจะแอบเปิดประตูห้องให้จัสมินเข้ามาทุกครั้งที่นทีออกไป
สายธารผู้เป็นแม่เริ่มเอ็นดูจัสมินมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะความเป็นตัวของตัวเองและความตรงไปตรงมาปราศจากการเสแสร้ง สายธารมักยิ้มและหัวเราะอยู่ทุกครั้งที่จัสมินมาแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ เช่นเดียวกับสายน้ำน้องสาวของนทีที่เกิดความเคารพจัสมินอย่างสุดตัว
ทว่าเรื่องทุกอย่างก็หาได้เป็นไปอย่างที่ใจคิดเพราะวันนี้เกิดเรื่องบังเอิญที่ไม่น่าเกิดขึ้นในห้องพักผู้ป่วย เพราะนทีที่มาพร้อมกับลดาสบตากับจัสมินที่กำลังนั่งอ่านหนังสือให้แม่ฟังเข้าอย่างจัง
“นี่เธอมาทำอะไรที่นี่!” นทีตะคอกเสียงดังใส่จัสมินทันทีโดยไม่สนใจอะไร
บรรยากาศในห้องตึงเครียดราวกับมีคลื่นลมพายุโหมกระหน่ำ ลดามองจัสมินด้วยความตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นโกรธแค้นเล็กน้อย ส่วน ใบหน้าของนทีบึ้งตึงเต็มไปด้วยความรังเกียจ
