รถตู้สีดำคันใหญ่เลี้ยวเข้าสู่ชุมชนแห่งหนึ่ง ก่อนจอดเทียบหน้ารั้วเก่า ๆ หน้าบ้านที่ไม่ได้ใหญ่โตโดดเด่นอะไร ผู้คนในละแวกนั้นต่างหยุดสายตามองตรงมาที่รถตู้อย่างใคร่รู้เพราะมันไม่ใช่ของที่จะเห็นได้บ่อยนักแถวนี้
กริ๊งง กริ๊งงง
ทนายความในชุดสูทสีดำแนบลำตัวกดออกหน้าบ้านด้วยท่าทีจริงจังตามแบบฉบับของทนายประจำตระกูลผู้มีอันจะกิน
“คุณมาหาใครครับ” บรรเจิดเปิดประตูบ้านเดินออกมาซักถาม
“สวัสดีครับ ผมมาพบคุณบรรเจิดกับคุณประภาพรครับ”
“อ๋อ ครับ แล้วคุณเป็นใคร”
“ผมเป็นทนายความครับ มาคุยเรื่องของคุณสายธาร ที่พวกคุณเข้าไปโรงพยาบาลมาก่อนหน้านี้ครับ” เขาไม่ได้บอกว่ามาเอาเรื่องแต่เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะยืนยันต่อหน้านทีที่กำลังนั่งอยู่บนรถด้วยโทสะครุกรุ่น
“อ้อ... งั้นเชิญเข้าไปคุยในบ้านกันดีกว่าครับ” บรรเจิดฉีกยิ้มเต็มใบหน้าเพราะคิดว่าเงินจำนวนมากกำลังมาเสิร์ฟให้ถึงที่
“ขอบคุณครับ”
บรรเจิดเปิดป
