แดดยามบ่ายคลี่ตัวลงบนผืนทรายสีทอง ลมทะเลพัดกลิ่นเกลืออ่อน ๆ โชยเข้ามาในบ้านพักริมทะเลของจัสมินอย่างเงียบสงบ เสียงคลื่นด้านนอกซัดแผ่วเบาปนกับเสียงหัวเราะของคนสองคน
นทีกำลังย่างกุ้งบนเตาเล็ก ๆ ส่วนจัสมินนั่งเหม่อมองฟ้าสีครามไกลออกไปจนนัยน์ตาหวานของเธอสะท้อนแสงแดดระยิบราวเกล็ดน้ำบรรยากาศรอบกายเต็มไปด้วยความอบอุ่น ปลอดภัยและความสุขแบบที่ไม่ได้รู้สึกมานาน
จนกระทั่ง...
เสียงโทรศัพท์ของนทีดังแหวกความเงียบขึ้นมาชื่อปลายสาย ‘สายน้ำ’ ปรากฏบนหน้าจอ ชายหนุ่มละมือจากเตาย่างมารับโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มเพราะคิดว่าสายน้ำคงโทรมาอ้อนให้ซื้อขนมกลับไปฝาก
“ว่าไงน้องสาว...”
จัสมินขมวดคิ้วแน่นทันทีที่เห็นสีหน้าของนทีเปลี่ยนไป รอยยิ้มสดใสของเขากลายเป็นความแข็งตึงเพราะได้ยินเพียงเสียงน้องสาวร่ำไห้อย่างหนัก
“สายน้ำใจเย็น ๆ ค่อย ๆ พูด” นทีปลอบน้องทั้งที่หัวใจตัวเองตกไปอยู่ตาตุ่มเรียบร้อยแล้ว
(พี่นที! แม่... แม
