ณ ช่วงเวลาที่เมืองยังตื่นไม่เต็มที่ แสงไฟถนนยังคงทำงานต่อสู้กับสีฟ้าจางของนภาก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เสียงรถเมล์คันแรกดังขึ้นพร้อมกับละอองน้ำจากรถฉีดถนนสาดกระเซ็นเป็นเหมือนระฆังเริ่มวันใหม่
กลิ่นหอมของแป้งและเนยลอยอบอวลไปทั่วบ้าน ในขณะที่ลดากำลังใช้ทิชชูซับเหงื่อตามกรอบใบหน้าของตัวเอง ความร้อนของเตาอบทำให้อุณหภูมิในห้องครัวเพิ่มสูงขึ้นไม่ต่างจากมันสักเท่าไร
“ครบหรือยังลูก” เสียงของแม่ถามอย่างเหนื่อยล้า
“อบถาดนี้เสร็จก็ครบแล้วค่ะ” เธอตอบพลางหยิบกระดาษจดออร์เดอร์ขึ้นมาเช็คอีกรอบ
หลังจากนำขนมปังอบใหม่ใส่ลงลังขนมเรียบร้อยแล้ว ลดาในสภาพสวมเสื้อผ้าที่เหมาะสำหรับใส่ทำงานก็หอบมันขึ้นรถโดยสารประจำทางไปกับมารดา ความเหนื่อยล้าจากการตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างปรากฏชัดบนใบหน้า กระนั้นเธอก็ต้องเก็บมันไว้ แม้ว่าจะเกลียดชีวิตที่ต้องตื่นมาใช้แรงงานแต่เช้าแบบนี้เต็มทนก็ตาม
‘เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากชีวิตที่น
