“ไสหัวกลับไปเลย ทั้งสองคน!” ไบรอันเริ่มหมดความอดทนกับสองเพื่อนตัวดี เขากำลังโดนพวกมันปั่นหัวเล่นอย่างสนุก
“กูพึ่งมาแท้ๆ ใจดำชิบหาย” ตะวันบ่นขำๆ ไม่ได้จริงจังนัก
“นี่ ไม่คิดจะแนะนำจริงๆ เหรอวะ? คนนี้หวงหรือว่าไง?” มาวินยังคงสนุกไม่เลิก เขาจี้จนกว่าไอ้คนปากแข็งจะจนมุม
ปากก็บอกไม่หึง ไม่หวง แต่นั่งกอดแน่นไม่ยอมปล่อย
“ไม่รู้สักเรื่อง คงไม่ตายหรอกมั้ง”
“ไม่ตายก็จริง แต่กูอยากรู้” แล้วเขาหันไปพูดกับอลิสา “สวัสดีครับ พี่ชื่อมาวิน”
“สวัสดีค่ะ หนูชื่อแอลค่ะ” อลิสาแนะนำตัว ยกมือไหว้คนอายุมากกว่าด้วยรอยยิ้มหวาน
“ว้าว... ชื่อน่ารักจังเลย แอล-O-V-E หรือเปล่าคะ คนสวย” ตะวันรับมุกต่อทันที ไม่ยอมให้มาวินแซวสนุกอยู่ฝ่ายเดียว
ไม่ทันขาดคำ ล่องทิชชูจากฝ่ามือของไบรอันก็ปลิวเข้าใส่ตะวันอย่างแม่นยำ เรียกเสียงหัวเราะครืนจากสองหนุ่มที่ดูจะพอใจกับการได้แหย่คนปากแข็ง
“กูจะโทรบอกคุณหมอ” ไบรอันเอ่ยเสียงเรีย
