อลิสาเดินทอดน่องอย่างเลื่อนลอยไปตามทางเท้าในหมู่บ้าน แสงอาทิตย์ยามอัสดงสาดไล้ไปทั่วท้องฟ้า เงาทองเรื่อเริ่มลับขอบฟ้า อากาศเย็นชื้นของช่วงปลายฝนต้นหนาว ไม่อาจกลบความหนาวเหน็บในอกเธอได้เลย
ใบหน้าสวยฉายแววกังวล ดวงตาหม่นหมองเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม
สามวัน…คือคำขาดที่เธอได้รับ
หลังจากนั้น... เธอจะต้องก้าวออกมาจากสถานะ ‘เด็กเลี้ยง’ และก้าวออกจากชีวิตของเขาอย่างไม่มีข้อแม้
อลิสาไม่ได้ต้องการเงินทอง ไม่หวังแบรนด์เนมหรูหรา หรือบ้านหลังใหญ่โต สิ่งเดียวที่เธอปรารถนา… คือการได้อยู่เคียงข้างเขา อยู่ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น
แต่มันก็เป็นเพียงความต้องการของเธอเพียงผู้เดียว
สำหรับเขา เธอคงเป็นแค่ของชั่วคราว เป็น ‘เมียของขวัญ’ ที่มีไว้เติมเต็มความใคร่…ไม่ใช่คนสำคัญที่ควรถูกยกย่องหรือให้สถานะใด ๆ
แม้จะปวดใจแทบขาด อลิสาก็ต้องยอมรับความจริง เขาอ่อนโยน ให้เกียรติเธอในสายตาคนอื่น แต่ก็ไม่สามารถหนีความจริงไป
