ไบรอันรู้สึกเหมือนช่วงนี้ชีวิตกำลังเล่นตลกร้ายกับเขา เรื่องวุ่นวายพัวพันเข้ามาไม่หยุดหย่อน ปัญหาหลายเส้นพันกันยุ่งเหยิงจนแทบหาทางออกไม่เจอ เรื่องเก่ายังสะสางไม่เสร็จ เรื่องใหม่ก็ผุดขึ้นมาเหมือนเห็ดหลังฝน
ในภาวะที่หัวใจและสมองแทบจะล้มเหลวพร้อมกัน เขาหลบจึงหลบมาพักยังเซฟโซนของตัวเอง...พื้นที่ต้องห้ามบนชั้นสูงสุดของไนต์คลับ พร้อมทั้งสั่งเฟยเย่ห้ามใครเข้าไปรบกวนเด็ดขาด ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร
เขาอยากอยู่กับตัวเองสักพัก อยากมีเวลาคิดทบทวน เผื่อจะมองเห็นทางสว่างในความวุ่นวายนี้บ้าง
เบื้องหน้าคือกระจกบานใหญ่ที่เผยให้เห็นทิวทัศน์เมืองยามค่ำคืน ทว่าภาพงดงามเหล่านั้นกลับไม่สามารถดึงเขาออกจากความมืดในใจได้เลย
แก้วเหล้าในมือถูกยกขึ้นแนบริมฝีปากครั้งแล้วครั้งเล่า…
“อาการหนักเลยว่ะ…”
เสียงมาวินเอ่ยเบาๆ หลังแอบส่องผ่านช่องประตูที่เปิดแง้มไว้ให้เพียงน้อย เขาหันไปกระซิบกับตะวันที่ยืนข้างกันอย่างเป็น
