บทที่ 25
คาเวลล์มีนัดกับลูกค้าตอนสิบเอ็ดโมงตรง ณ โรงแรมที่อยู่ไม่ไกลจากเพ้นเฮ้าส์ของเขานัก แต่เพราะเขามั่วแต่คิดถึงหญ้าหวาน ทำให้มาสายไปเกือบสิบนาที
“สวัสดีครับ คุณพริ้ง ขอโทษนะครับที่ผมมาสาย”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณคาเวลล์ พริ้งเองก็เพิ่งมาได้ไม่ดึงสองนาทีเองค่ะ”
ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้
“คุณพริ้งสั่งเครื่องดื่มหรือยังครับ ถ้ายังเดี๋ยวผมสั่งให้ครับ”
“พริ้งสั่งไปแล้วล่ะค่ะ ว่าแต่คุณคาเวลล์หน้าตาดูอิดโรยนะคะวันนี้ เมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนเหรอคะ”
เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเอง อยากจะบอกคู่สนทนาออกไปว่าไม่ได้นอนเลยต่างหาก แต่ก็ยั้งปากเอาไว้ได้ทัน
“คงแปลกที่น่ะครับ ผมก็เลยนอนไม่ค่อยหลับ”
“คงจะใช่ค่ะ เพราะปกติคุณคาเวลล์อยู่แต่ที่อิตาลีซะส่วนใหญ่”
พริ้ง หรือ พิชณี เป็นคู่ค้าของเขาที่มักจะพาทัวร์สาวๆ มาลงที่บาร์โฮสต์เป็นประจำ และครั้งนี้ก็เช่นกันที่หล่อนจะพาสาวๆ จากประเทศจีนมาที่บาร์
“คงงั้
