“ผมนึกว่าคุณพ่อจะอ่านพวกตำราอาหารเสียอีก...อืม...หยุดกิจการไปแบบนี้ก็น่าเสียดายแย่นะครับ ลูก ๆ ของคุณพ่อไม่มีใครอยากสืบทอดกิจการของร้านกันบ้างหรือครบ?”
“ไม่เลยครับ” ภาวิชส่ายหน้าทว่าก็ยังมีรอยยิ้ม
“แม็กซิมิลเลียน ลูกบุญธรรมของเราไม่ถนัดเรื่องทำอาหาร ตอนนี้เขาเป็นช่างเครื่องในอู่ซ่อมรถ ส่วนลูกมุกก็ชอบร้องเพลงมากกว่าทำอาหารทั้ง ๆ ที่ฝีมือน่ะสูสีกันเลยล่ะครับกับแม่ของเขา แต่ผมก็ไม่ได้ซีเรียสหรือหวงห้ามหรอกนะครับ ถ้าพวกเขาจะทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ อืม...ว่าแต่ ขอโทษทีนะครับ คุยกันมาตั้งนานผมยังไม่ทราบเลยว่าคุณแม็คไพรด์ทำงานอะไร”
“ผมเป็นทหารเรือครับ ช่วงนี้ผมลางาน แต่อีกไม่กี่วันก็ต้องกลับไปประจำการในกองทัพแล้ว”
“โอ้!...นี่คุณเป็นทหารหรือครับ แล้วรู้จักกับลูกมุกได้ยังไงกันล่ะครับนี่”
“ผมเคยได้ฟังเธอร้องเพลงที่โรงแรมฟิฟท์ อะเวนิว แกรนด์ โฮเต็ล ครับ เธอร้องเพลงได้เพราะมาก”
“ค่ะ...มุกเขาทำงานอ
