ตอนที่6
917 คำ
“ขิงลูก!! เกิดอะไรขึ้น”
นาตยาและชัชวาลวิ่งมาดูคนตัวเล็กที่พยายามปีนออกจากขอบลานน้ำพุด้วยสภาพที่ดูไม่ได้ เธอหายใจเข้าออกอย่างอดกลั้น เอามือปัดป่ายร่างกายตัวเองที่เปียกไปด้วยน้ำ ชุ่มฉ่ำ! สภาพของเธอตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับลูกหมาตกน้ำเลย!! น้ำขิงพาตัวเองขึ้นมายืนบนสนามหญ้าได้สำเร็จ ใบหน้าของเธอหงิกงอ นาตยาและชัชวาลวิ่งมาตรงหน้าเธอทันที เป็นชัชวาลที่เอ่ยถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“ตาจอมทัพทำหนูน้ำขิงใช่มั้ย บอกลุงมา”
น้ำขิงมองหน้าคุณลุงที่กำลังมองมาด้วยสายตาเค้นคำตอบ เช่นเดียวกับมารดาของเธอ น้ำขิงรีบคิดทบทวนในใจอย่างรวดเร็วว่าควรตอบแบบไหนออกไปดี และสุดท้ายเธอก็เลือกแบบนี้
“ไม่ใช่ค่ะ ขิงกระโดดลงไปเอง”
“หา! / หา!”
ทั้งคู่ร้องหาพร้อมกัน น้ำขิงสุดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอเป็นประเภทที่โกหกใครไม่เก่ง แต่ตอนนี้แหละจะทดสอบสกิลของตัวเองอีกครั้ง
“ขิงเห็นดอกลีลาวดีดอกนั้นลอยอยู่ค่ะ เลยจะเอื้อมไปหยิบ แต่ก็พลาดตกน้ำลงไป”
น้ำขิงชี้ที่ดอกไม้สีขาวลอยอยู่บนผิวน้ำ
“จริงเหรอน้ำขิง?”
นาตยาหรี่สายตาถาม น้ำขิงพยักหน้าหงึกๆ
“จริงค่ะ”
“โถ่หนูน้ำขิง ชอบดอกลีลาวดีเหรอลูก เดี๋ยวลุงจะให้คนสวนปลูกให้หนูสักสิบต้นดีมั้ย”
“มะ ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง ขิงเกรงใจ”
น้ำขิงยิ้มแหยให้คุณลุง แน่นอนว่าคุณลุงเชื่อ แต่นาตยาไม่เชื่อ ทว่าแม่ของเธอไม่พูดอะไรตอนนี้
“งั้นขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะเดี๋ยวจะเป็นปอดบวม”
คุณลุงพูดพลางกวักมือเรียกสาวใช้ที่เดินผ่านมาพอดี อีกฝ่ายเดินเข้ามาอย่างนอบน้อม น้ำขิงขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ที่สาวใช้หามาให้ ก่อนจะลาคุณลุงและเดินทางกลับ
ภายในรถยนต์คันหรูที่ชัชวาลสั่งให้คนขับรถขับไปส่งสองแม่ลูกที่บ้าน เมื่อรถยนต์ขับออกมาได้สักพัก นาตยาจึงเอ่ยขึ้นกับลูกสาวที่นั่งเงียบข้างกาย
“ขิงมีอะไรจะบอกแม่รึเปล่าจ๊ะ?”
คำถามนั้นทำให้คนตัวเล็กหันมองแม่ของตัวเอง เธอมีสีหน้ากังวลเล็กน้อยแต่ปากยังโกหกต่อไป
“ไม่มีค่ะ”
“แน่ใจเหรอ”
“แน่ใจค่ะ”
“แม่คิดว่าคุณจอมทัพทำลูกให้ตกน้ำซะอีก”
นาตยาหรี่สายตาลง ทำให้ลูกสาวส่ายหน้าทันที
“ป...เปล่าค่ะ หนูตกน้ำเอง”
“มีอะไรบอกแม่นะลูก”
“...”
“แม่ไม่บังคับขิงหรอกจ้ะ”
นาตยาหมายถึงเรื่องที่เธอขอให้ลูกสาวช่วย คือการย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลสมุทรเตโชหลังจากที่เธอและชัชวาลเดินทางไปประเทศอังกฤษ เพื่อให้น้ำขิงมาอยู่เป็นเพื่อนลูกชายของคนที่นาตยารัก
เพราะชัชวาลกังวลมาตลอดในเรื่องที่จอมทัพเป็นคนดุร้าย นับวันยิ่งน่ากลัว ชัชวาลไม่เคยสอนลูกให้โหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนี้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษพ่อของชัชวาลนั่นก็คือปู่ของจอมทัพที่เลี้ยงดูอีกฝ่ายมาตลอด ทำให้จอมทัพซึมซับแต่ด้านมืด จอมทัพไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรัก วันๆ อยู่แต่กับงานและจริงจังมากถึงขั้นที่ว่าไม่มีเวลาพักผ่อน และงานที่สมุทรเตโชทำอยู่ก็เลี่ยงไม่พ้นที่จอมทัพจะต้องเป็นคนเหี้ยมโหดเนื่องจากต้องคุมลูกน้องและพยุงธุรกิจสีดำให้ก้าวกระโดดขึ้น ในวงการนี้ต่างรู้จักจอมทัพกันดี ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งเกี่ยวหรือสร้างตัวเป็นศัตรู เพราะรู้ว่าคนไร้หัวใจแบบนั้นไม่มีทางปราณีใคร แต่กลับกันมีแต่คนที่อยากเป็นพันธมิตรด้วย นับว่าเป็นเรื่องที่ดีเพราะตั้งแต่จอมทัพเข้ามาบริหารธุรกิจ ก็สามารถสร้างเม็ดเงินมหาศาลได้ในระยะเวลาสั้นๆ ชัชวาลภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้เสมอ ทว่านับวันจอมทัพยิ่งอันตราย ชัชวาลไม่อยากให้ลูกชายคนเดียวของเขาต้องกลายเป็นคนแบบนั้น
คนที่โหดเหี้ยมจนกู่ไม่กลับ ชัชวาลจึงมีความคิดที่อยากให้จอมทัพได้พบเจอกับคนอื่นๆ ได้ใช้ชีวิตแบบคนทั่วไปบ้าง และให้ลูกชายของเขาได้พบเจอกับความรัก แต่ชัชวาลไม่ได้ต้องการให้ลูกสาวของนาตยาเป็นคู่ครองของลูกชายเขาขนาดนั้น เพียงแค่ต้องการให้เด็กทั้งสองคนสามารถเป็นพี่น้องกันได้...มีความรักแบบพี่น้อง รู้จักห่วงใยและรักใคร่ปรองดองกัน น้ำขิงเป็นเด็กผู้หญิงที่ร่าเริงสดใสและมองโลกในแง่ดี ถ้าจอมทัพเปิดใจอาจจะเจอกับสิ่งแปลกใหม่ในชีวิต ไม่ใช่จมอยู่กับงานและพาจิตใจตัวเองจมดิ่งกลายเป็นคนร้ายกาจอย่างเต็มรูปแบบ
ไม่รู้ว่าชัชวาลคิดช้าไปหรือเปล่า แต่ก็ลองดูได้ ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
♡♡♡
นี่คือเหตุผลที่น้องจะต้องไปอยู่ใกล้อิพี่ค่ะ การที่จะทำให้คนเฬวกลับใจเป็นคนดีนี่มันไม่ง่ายนะ เจอกันวันแรกแกยังแผลงฤทธิ์ขนาดนั้น! เอาละ มาส่ง กลจ ให้น้องกันคร่ะ!!
#ถ้าชอบเรื่องนี้ ฮันนี่ฝากกดหัวใจ + คอมเมนต์ให้ด้วยน้าา /อ้อนตาปริบๆแย้วว รอติดตามกันได้เลยนะคะ อัพทุกวัน วันละ 1-2 ตอนค่า ?
- ผู้เขียน
