ตอนที่7
986 คำ
นาตยาเข้าใจชัชวาลและเต็มใจจะช่วยจึงอธิบายให้ลูกสาวตนฟังตั้งแต่วันนั้น น้ำขิงรับปากว่าจะช่วย ทั้งคู่จึงมากินมื้อค่ำกันที่คฤหาสน์หลังโตนี้ และเป็นวันแรกที่น้ำขิงได้เจอกับจอมทัพ แต่นาตยาไม่รู้หลังจากที่ทั้งคู่ออกไปเดินเล่นกันในสวน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ถ้าขิงไม่สบายใจก็บอกแม่นะ ไม่ต้องปิดแม่”
“ขิงสบายมากค่ะ แม่นั่นแหละที่ไม่ต้องคิดมาก ทำใจให้สบายและเป็นกำลังใจให้คุณลุง ถ้าขิงไม่ไหว ขิงจะบอกเองค่ะ”
“จ้ะ”
นาตยาดึงมือเล็กของลูกสาวมากุม น้ำขิงส่งยิ้มให้มารดาทว่าความกังวลเล็กๆ ยังอยู่ในใจ เธอนึกถึงใบหน้าเหี้ยมเกรียมของผู้ชายคนนั้น และในจังหวะที่เขาผลักเธอตกน้ำอย่างเลือดเย็น แววตาไม่แยแสยังชัดอยู่ในใจของหญิงสาว เธอไม่คิดว่าจอมทัพจะเป็นคนที่นิสัยแย่ขนาดผลักเธอตกน้ำและเดินหนีไปอย่างไร้เยื้อใย ฟังที่แม่ของเธอเล่ายังไม่สามารถคิดภาพตามได้ จนกระทั่งมาเจอกับตัวเอง น้ำขิงอยากจะขอบายและขออยู่ห่างๆ คนอันตรายแต่เธอก็เลือกที่จะเดินหน้าต่อ เพราะแค่นั้นมันไม่ทำให้น้ำขิงยอมแพ้ได้หรอก เธอก็เป็นคนที่รั้นพอตัว วันนี้เธอจะถือซะว่ายังไม่ได้เตรียมใจเลยตกเป็นรองอีกฝ่าย คราวหน้าเถอะ...เธอรู้กึ๋นของผู้ชายคนนั้นแล้ว และน้ำขิงจะไม่ยอมตกเป็นเป้าหมายของจอมทัพอีกแน่นอน
“เดินทางปลอดภัยนะคะ”
“จ้ะลูก แม่จะโทรหาบ่อยๆ นะ ดูแลตัวเองด้วย”
“ค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงขิงนะคะ”
น้ำขิงกอดแม่สุดที่รักก่อนจะยกมือไหว้พร้อมกับหันไปไหว้คุณลุง วันเป็นวันที่นาตยาและชัชวาลจะเดินทางไปประเทษอังกฤษเพื่อรักษาอาการป่วยของชัชวาล รถตู้ราคาหลายล้านขับมาจอดเทียบโถงทางเข้าคฤหาสน์ ชัชวาล นาตยา และคนสนิทของชัชวาลขึ้นรถคันนั้นก่อนที่รถยนต์จะขับออกไป น้ำขิงยืนมองท้ายรถจนลับสายตา รู้สึกวูบโหวงในใจเพราะเธอต้องอยู่โดยไม่มีแม่ใกล้ๆ อีกหลายเดือน ดวงตากลมที่หม่นหมองลงเล็กน้อยหันไปมองกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของตัวเองที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
และวันนี้ก็เป็นแรกที่เธอมาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้เช่นกัน
นาตยาค่อนข้างเบาใจที่อย่างน้อยน้ำขิงก็ไม่ต้องอยู่บ้านเพียงลำพังเพราะไม่รู้ว่าเจ้าหนี้นอกระบบจะกลับมาเล่นงานวันไหน น้ำขิงอยู่ที่นี่ก็ยังมีคนมากมาย และคฤหาสน์สมุทรเตโชก็มีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนา มีชายชุดดำลูกน้องของชัชวาลเฝ้าอยู่รอบบ้านตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง มีสาวใช้มากมายที่คอยดูแลน้ำขิงและอย่างน้อยก็ไม่ทำให้เธอเหงา ชัชวาลกำชับทุกคนในคฤหาสน์ว่าน้ำขิงเปรียบเสมือนลูกสาวอีกหนึ่งคนและให้ทุกคนที่นี่ปฏิบัติต่อเธอให้ดี ตอนนี้จึงมีสาวใช้หลายคนช่วยกันขนกระเป๋าเดินทางหลายใบขึ้นไปไว้ในห้องของน้ำขิงที่อยู่ชั้นสอง ดวงตากลมใสมองตามสาวใช้ที่พากันขึ้นบันไดก่อนจะเดินตามพวกเขาขึ้นไปยังห้องของตัวเอง
ที่นี่ใหญ่โตมโหฬาร ร่างบางเดินขึ้นบันไดมาถึงชั้นสองและตรงไปยังห้องนอน เธอเบิกตากว้างเพราะห้องนอนของเธอถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราราคาแพง ดูสวยงามและอลังการทุกซอกทุกมุม ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอนที่เสมือนเตียงของเจ้าหญิงก็ไม่ปาน ตู้เสื้อผ้าใหญ่ยักษ์ โต๊ะเครื่องแป้งหรูหราและมีห้องน้ำกว้างขวางในตัว ให้อยู่ในห้องนี้ทั้งวันเธอก็อยู่ได้ น้ำขิงเดินสำรวจห้องไปพลางร้องว้าวในใจ สาวใช้สามสี่คนทำท่าจะเปิดกระเป๋าใบใหญ่ของน้ำขิงเพื่อจัดเสื้อผ้าของเธอเข้าตู้ ทว่าเสียงหวานห้ามไว้
“ไม่ต้องค่ะพี่ๆ เดี๋ยวขิงทำต่อเอง ขอบคุณมากนะคะ”
เธอส่งยิ้มให้สาวใช้ทุกคน สาวใช้พวกนั้นมองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มหวานให้คุณหนูคนใหม่ของบ้านที่มีนิสัยน่ารักไม่ต่างกับหน้าตาเลย พวกเธอพากันออกจากห้องและปิดประตูลงอย่างเบามือ มีเพียงน้ำขิงที่อยู่ในห้องลำพัง ใบหน้าหวานครุ่นคิดว่าจะทำอะไรเป็นอย่างแรก สิ่งที่ควรทำคือจัดของทุกอย่างให้เข้าที่ ทว่าเธอกลับหมุนตัวเดินออกจากห้องของตัวเองและก็เผชิญเข้ากับสาวใช้ร่างท้วมคนหนึ่งที่ถือถาดน้ำเย็นและกำลังจะเคาะห้องของน้ำขิงพอดี
“อ้าวคุณน้ำขิง จะออกไปไหนเหรอคะ หรือว่าอยากได้อะไรบอกมะพร้าวได้นะคะเดี๋ยวมะพร้าวไปหาให้”
สาวใช้ใบหน้ายิ้มแย้มที่ชื่อมะพร้าวเอ่ยดังลั่น น้ำขิงผงะเล็กน้อยพลางนึกบางอย่างขึ้นได้
“พี่มะพร้าว...ใช่มั้ยคะ”
“ใช่ค่ะ”
“ขิงถามอะไรหน่อยสิคะ”
“ถามมาได้เลยค่ะ!”
สาวใช้ร่างท้วมที่มีเสียงแว๊ดๆ เป็นเอกลักษณ์ตอบดังสนั่น น้ำขิงมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดเสียวเพราะเรื่องที่เธอกำลังจะถามนั้นมันเกี่ยวกับเจ้าของบ้าน
“พี่จอมทัพจะกลับตอนไหนเหรอคะ”
♡♡♡
อิน้องมาถึงวันแรกก็ถามหาอิพี่คนเฬวทันทีเลยค่ะ สงสัยมีแผนมัดใจคุณชายจอมโหด จะรอดหรือจะตุยมาลุ้นกัน?
#คอมเมนต์พูดคุยกันได้นะคะ อยากอ่านเมนต์ของรี้ดเดอร์ที่ฝุดเลย เรื่องนี้อัพทุกวัน วันละ 1-2 ตอนนะคั้บพ้ม ?
- ผู้เขียน
