“และก็ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก”
จอมทัพเก็บปืนไว้ที่เอวของตัวเองก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปจากตรงนี้ราวกับอารมณ์ฉุนเฉียวเมื่อครู่ของเขาหายไปเป็นปริดทิ้ง น้ำขิงและมะพร้าวหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอกหลังจากที่เหลือกันเพียงสองคน มะพร้าวเดินเข้ามาจับแขนเรียวของคุณหนูน้ำขิงขึ้นมาดูและพลิกไปมา
“เจ็บตรงไหนมั้ยคะคุณน้ำขิง”
“ไม่ค่ะ ขิงไม่เป็นไร”
“ค่อยยังชั่วหน่อยที่คุณจอมทัพเปลี่ยนใจ”
มะพร้าวพูดพลางขนลุก เมื่อกี้เกือบตายคู่แล้วไหมล่ะ แต่ก็น่าแปลกที่อยู่ๆ จอมทัพเปลี่ยนใจและหายโกรธได้อย่างรวดเร็ว มะพร้าวสงสัยเรื่องนี้พลางมองหน้าน้ำขิงที่หน้าซีดเผือด ราวกับเธอรู้ว่าเพราะอะไรจอมทัพถึงเปลี่ยนใจแบบนั้น
“มีอะไรเหรอคะคุณน้ำขิง”
“เขาได้เงินห้าล้านจากเหมันต์แล้ว อย่างที่เขาพูดเลยค่ะ ขิงต้องหาเงินไปคืนเหมันต์”
“เหมันต์? อย่าบอกนะคะว่าเหมันต์ เดชราชันย์!”
มะพร้าวตาโตอ้าปากค้างทันที น้ำขิงพยั
