หลินซีเดินเข้าไป จินเฟยดึงเธอเอาไว้ แต่เธอไม่ได้จะหาเรื่องหลี่เจินหลิง แค่ยืนยิ้มเท่านั้น
“ดูเหมือนว่าคุณหนูหลี่ จะสนใจเรื่องของตระกูลตงจังเลยนะคะ หรือว่าคุณเอง ก็ชอบซุบซิบนินทาคนอื่นลับหลังเหมือนกัน คิดไม่ถึงเลยนะคะ ฉันคิดว่าคุณจะเป็นคนเรียบร้อย สงบปากสงบคำมากกว่านี้เสียอีก”
“ฉัน! ไม่ใช่แบบนั้นนะ”
เกิดเสียงซุบซิบดังขึ้นมา เมื่อตงหลินซีพูดจบ เจินหลิงได้แต่พยายามยิ้ม เพราะข้าง ๆ เธอยังมีกู้หานเซียวอยู่ แม้ว่าเขาจะไม่พูดอะไรเลยก็ตาม แต่ในเมื่อเขายังอยู่ตรงนี้ เธอก็ต้องพยายามรักษาท่าทีให้ดี
“เฮ้อ งั้นฉันคงจะเข้าใจผิดไปเสียแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ ฉันคงกังวลมากเกินไป เพราะถึงยังไงคุณกับพี่หานเซียวก็เคย “สนิทสนม” กันมาก่อน”
คำพูดนั้นจงใจจะแขวะว่า ตงหลินซีเป็นอดีตของกู้หานเซียว ซึ่งหานเซียวหันไปมองหน้าหลินซีทันที แต่เธอนิ่งราวกับศิลาหินที่ดำสนิท ไร้ความรู้สึก และไม่ได้สนใจเขาเลย แม้แต่นิดเดียว
“
