เขามองรอยยิ้มของเธอ และเผลอยิ้มตามไปด้วย ไม่ลืมที่จะดีดหน้าผากเธออีกครั้ง
“ไม่ต้องมาอ้อน จะไปก็รีบขึ้นรถ”
“รับทราบค่ะ!”
เธอรีบวิ่งมาเปิดประตูรถ และขึ้นไปอย่างว่าง่าย เขาพาเธอขับรถชมแสงสีในเมืองกวางโจวยามค่ำคืน ทำให้หลินซีเริ่มนึกถึงบ้านที่เคยจากมา แต่ตอนนี้คงกลับไปไม่ได้อีกแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ในร่างของตงหลินซี คือปัจจุบันของเธอในตอนนี้
“ก็ไม่เลวนักหรอกนะ”
“หืม ก็ไม่เลวเหรอ นึกว่าจะบอกว่า มันยอดเยี่ยมมากเลยเสียอีก”
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ฉันก็แค่คิดว่า ขนาดกวางโจวยังขนาดนี้ ถ้าไปปักกิ่ง หรือว่าเซี่ยงไฮ้ ที่นั่นจะสวยขนาดไหน”
“เอาไว้ผมจะพาไปวันหลังนะ ตอนนี้ดูที่กวางโจวไปก่อนก็แล้วกัน”
เธอหันมายิ้มให้เขา จนถึงขนาดนี้แล้ว นายพลน้อยคนนี้ก็ยังปากแข็ง ไม่ยอมรับว่าตัวเองชอบเธออีก แต่ก็ช่างเถอะ วันนี้เธอพบเจอเรื่องราวมาหลายอย่าง หลากอารมณ์ เขาก็คงพยายามที่สุดแล้ว ที่จะให้เธอกลับมาอารมณ์ดี
แต่
