หานเซียวเดินถอยออกมาอย่างหมดแรง แม้แต่มู่จินเฟยเอง เมื่อเห็นสีหน้าที่อิดโรยของหานเซียว ก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมาทันที
“อีกสามวันจะเป็นวันเปิดร้านของหนิงลี่ ซีซีกับฉันจะไปที่นั่น ถ้ายังไงคุณก็ลองไปดูไหมคะ ในงานเลี้ยงถ้าเธออยากจะหนี ก็คงทำได้ไม่ง่ายนักหรอก”
“อีกสามวันงั้นเหรอ ร้านหงเหริน ที่ถนนเลียบชายฝั่งใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ พวกคุณก็น่าจะได้รับบัตรเชิญใช่ไหมคะ”
“ไม่รู้สิ แต่ยังไงผมก็จะไป ขอบใจมากนะมู่จินเฟย แล้วก็เรื่องนี้...”
“ค่ะ ถ้าคุณยืนยันว่า อยากจะปรับความเข้าใจกับซีซี ฉันก็จะไม่บอกเรื่องนี้ให้เธอรู้”
“ขอบใจมาก ผมกลับก่อนล่ะ”
หานเซียวเดินกลับออกไป ใจยังคงคิดถึงเรื่องที่เชิงเขา ถ้าวันนั้นเขายอมทำตามใจตัวเอง วันนี้คงไม่ต้องเป็นแบบนี้ เธอเข้าใจว่าเขาไม่ทำแบบนั้นเพราะเขาเกลียดเธองั้นเหรอ
“ผมไม่ได้เกลียดคุณสักหน่อย ซีซีทำไมคุณถึงคิดแบบนั้น”
“ท่านนายพลครับ”
“เอ้อหมิง นายให้คนไปตามสืบดูหน่อ
