ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองโดยเฉพาะฝ่ายหญิงต้องการให้ทั้งสองเรียนจบเสียก่อน และไม่ต้องการให้หัสดินและกณวรรธไปมาหาสู่เพื่อตัดปัญหา อยากให้เด็กๆ ตั้งใจเรียน แต่ถึงกระนั้นยังโทรศัพท์คุยกันได้ หากจะตัดขาดกันเสียทุกอย่าง จะเป็นการใจร้ายจนเกินไปนัก
หัสดินรับคำมั่นคง บีบมือน้อยเอาไว้เพื่อให้สัญญา ส่วนกณวรรธก็รับคำไม่ต่างกัน จะต่างกันตรงที่ชายหนุ่มไม่ค่อยมั่นคงเท่าใดนัก เขาคงทนคิดถึงยัยลูกหมูน้อยจนแทบทนไม่ไหว
“น้องบัวคะ พี่จะรอน้องบัวอยู่ที่นี่ จนกว่าน้องบัวจะกลับมา”
หัสดินให้คำมั่นสัญญา กดจุมพิตที่หน้าผากมนหนักๆ
“บัวจะตั้งใจเรียนค่ะ”
เธอจะเรียนให้จบสามปีครึ่ง จะตั้งใจเรียนเพื่อบิดา เพื่อครอบครัว และเพื่อคนที่รอคอย แต่เธอจะไม่บอกใคร จะให้ทุกคนดีใจเมื่อเรียนจบ
“คนดีของพี่”
หัสดินกอดร่างน้อยที่ยืนเคียงข้าง มองลำธารเบื้องหน้าพร้อมกัน เขาจะรอเธอด้วยหัวใจที่มั่นคง ความอดทนและมุ่งมั่น
เจ้าบุญหลายสุนั
