“อุ๊ย!”
พลอยชมพูเดินเข้าห้องไปเล็กน้อย ประตูยังไม่ทันปิดสนิทก็ร้องเสียงหลง
“น้องบัวเป็นอะไร”
ชายหนุ่มรีบกระโจนเข้ามาในห้องด้วยความเป็นห่วง สาวน้อยหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นหน้าตาตื่นตกใจของอีกฝ่าย เขาจึงรู้ว่าโดนหลอกเสียแล้ว
“ปิดประตูแล้วนะคะ ไม่มีใครเห็น เค้านอนกันหมดบ้านแล้ว”
พลอยชมพูพูดเสียงใสล็อกประตูห้องเสียเอง ทำท่าทางเหมือนจะปล้ำอีกฝ่ายในห้องเสียกระนั้น
“น้องบัวหลอกพี่เหรอคะ แบบนี้ไม่ดีเลย รู้ไหมว่าทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วง”
หัสดินพูดเสียงขรึม ไม่อยากให้สาวน้อยล้อเล่นกับความห่วงใยและความรู้สึกของเขาแบบนี้ เขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน ไม่รู้บ้างเลยหรือยังไงกัน
“พี่ดินโกรธเหรอ ปกติไม่เคยเห็นโกรธนี่คะ”
พลอยชมพูเดินเข้าไปลูบแผงอกเบาๆ
“น้องบัวคะ พี่ว่านอนดีกว่า”
เขาจับมือของเธอออกจากหน้าอก กุมเอาไว้เพื่อยับยั้งสาวน้อยตรงหน้า ความต้องการที่ถูกปลุกเร้าเพราะเสน่หาในร่างอรชรทำให้เขาเผลอ
