“น้องบัวนี่ดุชะมัด แต่คนสวยๆ ดุไม่เป็นไร”
คิมหันต์กระชากแขนเรียวของพลอยชมพูเข้ามาหา กวาดสายตามองเรือนร่างบอบบางอย่างหยาบโลน
วันก่อนเขาเสียหน้าไม่ใช่น้อยที่โดนน็อกคาที่ในตลาด อยากแก้แค้นหัสดินยิ่งนัก
“ไอ้บ้า! ปล่อย”
“ปล่อยน้องบัวเดี๋ยวนี้”
หัสดินพูดเสียงห้วนจัด ดวงตาคมดุอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาหวงสาวน้อยตรงหน้ายิ่งกว่าชีวิต
“ไม่ปล่อยมีอะไรไหมไอ้หน้าอ่อน”
คิมหันต์พูดกวนๆ ไม่สนใจอีกฝ่าย
“ไม่ปล่อยเหรอ”
เขาไม่เคยคิดว่าจะใช้กำลังตัดสินปัญหา แต่เขาทนไม่ได้ที่หญิงสาวอันเป็นที่รักโดนลวนลาม หมัดหนักๆ ของหัสดินกระแทกที่ปลายคางคิมหันต์เต็มแรง
ลูกชายนายหัวคมรู้ฤทธิ์หมัดของไอ้หน้าอ่อนที่เขาดูถูกดีว่าหนักแค่ไหน
“โอ๊ย!”
ร้องได้แค่นั้นจริงๆ เมื่อร่างสูงของคิมหันต์ร่วงลงไปกองกับพื้น
“นาย เฮ้ย! พวกเราอัดมันให้เละ”
ลูกน้องของคิมหันต์ตะโกนบอกพรรคพวก หัสดินกับกณวรรธโดนพวกมันล้อมเอาไว้ ส่วน
