บริเวณรอบกายเป็นป่าเขาลำเนาไพร ดูจากพื้นที่คงเป็นเนินเขาที่ใดที่หนึ่ง มีชายฉกรรจ์หลายคนเฝ้าเวรยามไม่ขาด
หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ หากคิดจะหนีคงยาก ตอนนี้เธอทำได้เพียงแต่ถ่วงเวลาพวกมันเอาไว้เท่านั้น
“เร็วๆ ตรงนั้นแล้วกัน อย่าคิดตุกติกหนีนะ ไม่งั้นศพไม่สวยแน่” คิมหันต์ยังขู่สำทับ
“รู้แล้วจ้ะ ใครจะกล้าหนี บอกแล้วไงคืนนี้จะพาพี่คิมขึ้นสวรรค์”
พลอยชมพูยิ้มหวานหยด เดินไปสามก้าวมันก็ตวาดมาเสียงดัง
“ตรงนั่นแหละ อย่าไปไกล”
หญิงสาวเม้มปากแน่น เริ่มขาสั่นเล็กน้อย แต่ทำใจดีสู้เสือเอาไว้ จะให้เธอมาถอดกางเกงตรงนี้ จะบ้าหรือไง
“แหม... ขอตรงโน้นได้ไหม ฉันอายนะ ฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึง ไม่มีปัญญาหนีหรอกจ้ะ” พลอยชมพูต่อรองชี้ไปอีกด้าน
“จะฉี่ไม่ฉี่ เรื่องมากจริง เดี๋ยวก็ต้องเห็นอยู่แล้ว ตอนเข้าไปในกระท่อม”
ชายหนุ่มทำเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจก่อนกวาดสายตาหยาบคายมองหื่นๆ
“แหม... เอาไว้ในกร
