บทที่5 กลิ่นหอมยังติดตรึง
1660 คำ
มาริคหงุดหงิดชอบกลที่เห็นเมียชังแต่งตัวไปอ่อยผู้ชายคนอื่น ทีแรกเขาว่าจะพาแนนนี่ คู่ควงคนสำคัญไประเริงรักกันต่อที่คอนโดส่วนตัว แต่เขาจำใจต้องพาเมียแต่งพากลับมายังบ้านใหญ่
“พี่ริค จะพาบัวไปไหน”
“ก็กลับเรือนหอนะสิ! อย่าพูดมาก น่ารำคาญ”
ท่านประธานหนุ่มเก็บกดความโมโหเอาไว้ในใจรอวันที่เอาคืนกับเธอให้สาสม
ปัง! ประตูบ้านเรือนหอที่คุณหญิงแม่ตั้งใจสร้างทำมาแก่ลูกชายกับลูกสะใภ้ถูกเปิดออก
ร่างบางถูกแรงผลักจากคนตัวโตลงบนเตียงอย่างรุนแรง เธอเจ็บตรงข้อศอกที่กระแทกตรงหัวเตียงเมื่อกี้นี้จึงมีรอยแดงขึ้นมา แต่จำยอมปิดเสียงร้องความเจ็บปวดไม่ให้เล็ดลอดออกมาให้คนใจดำได้ยิน
“โอ๊ย! พี่ริค อย่าทำอะไรบัวเลยนะคะ บัวขอร้อง”
หญิงสาวหวาดกลัวเมื่อปีศาจร้ายของเขากำลังตื่นตัวขึ้นมา มือหนาปลดเข็มขัดราคาแพงโยนออกไปจากตัว
“ฉันจะทำโทษเมียชังของฉันคนนี้นะสิ ว่าอย่าไปแต่งตัวแบบนี้อ่อยผู้ชายคนอื่น ฉันไม่ชอบ! ฉันจะทำโทษเธอไม่ให้แต่งตัวอย่างนี้อีก”
มือสากฉีกกระชากชุดเดรสสีชมพูยาวออกจากตัว มาริคตกตะลึงกับรูปร่างซ่อนรูปของเลขาหน้าห้องที่ตนจงเกลียดจงชังราวกับว่าเธอเป็นขยะ ไม่กล้าเฉียดเข้าใกล้ กลับไม่คิดว่าบัวหอมจะซ่อนรูปเรือนร่างเย้ายวนสุดเซ็กซี่กว่าสาวๆ คนอื่นที่เขาเคยควงมาทั้งหมด
“ฮึก พี่ริคบอกเองว่าจะไม่แตะต้องขยะอย่างบัวไม่ใช่เหรอคะ”
“แต่ถ้าหากขยะชิ้นนี้มันหอมหวาน ฉันก็อยากจะลอง”
เขาล็อคมือบางสองข้างรวบขึ้นข้างบนหัว พลางขึ้นคร่อมทาบทับไม่ให้คนตัวเล็กดิ้นหนีหลุดไปจากปีศาจร้ายคนนี้ได้
“พี่ริคบอกบัวว่าจงเกลียดจงชังเมียคนนี้ไม่ใช่เหรอคะ ทำไมถึงกลับกลืนน้ำลายตัวเองไม่ทัน”
น้ำตาคลอเบ้าเต็มดวงตาคู่สวยทำให้ใจแกร่งหล่นวูบลงไปในตาตุ่ม
“ถ้างั้นฉันจะกลั้นใจทำละกัน”
คำพูดกับการกระทำมันตรงกันข้าม เขาอยากจะลิ้มลองรสชาติขยะที่หอมหวานและอยากเอาหน้าคมสันซุกตรงกลางทรวงอกขนาดใหญ่ ทั้งที่เห็นด้านนอกธรรมดาก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมาก แต่พอเปิดดูข้างในกลับกลืนน้ำลายลงคอด้วยความกระหายหิว
ใบหน้าคมสันกระโจนลงมาซักไซร้ซอกคอขาวเนียนอย่างรุนแรงด้วยแรงโมโหหึงจนหน้ามืดตามัว กลิ่นสาวพรหมจรรย์ทำให้เป้ากางเกงตุงออกมา ตอนนี้บัวหอมกลายเป็นเหยื่อสาวสำหรับเขาที่ตัวเองคลั่งไคล้
“ฮึก พี่ริค บัวเจ็บ”
ท่านประธานหนุ่มหยุดชะงักก่อนจะตั้งสติได้ คำพูดของตัวเองวันนั้นกลับลอยขึ้นมา
'ชาตินี้ฉันไม่มีวันแตะต้องผู้หญิงสกปรกอย่างหล่อนอีก จำเอาไว้ซะ!'
“พี่ริค บัวขอร้อง อย่าทำร้ายจิตใจกันเลย บัวไม่ไหว”
บัวหอมทั้งหวาดกลัวทั้งตกใจกับความป่าเถื่อนของสามีสุดเลวทราม เมื่อไหร่เธอจะหลุดพ้นจากนรกทั้งเป็นนี้สักที
“โธ่เว้ย!”
ชายหนุ่มผลักร่างเมียชังด้วยสายตาสับสนหัวใจ เขาจะไม่ทรยศหัวใจตัวเองยอมกลืนน้ำลายตัวเองเด็ดขาด
“หึ! ต่อให้หล่อนเปลี่ยนโฉมกลายเป็นสาวสวยมากขนาดไหน ฉันก็ไม่มีวันรักเธอ นังผู้หญิงเพศยา!”
มาริคกำมือแน่นด้วยความโกรธสุดขีดก่อนจะเดินออกไปจากห้องหอ เสียงปิดประตูห้องดังปังสุดแรงด้วยอารมณ์โมโหหึงหวงจัด ที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าส่วนในใจลึกๆ มีผู้หญิงใสซื่อ อ่อนหวานอย่างบัวหอมเข้าไปอยู่ตรงนั้นเสียแล้ว
“ฮึก ฮือๆ บัวเจ็บ”
ทั้งเจ็บกายและเจ็บใจที่ถูกเขาย่ำยีความรักแท้อันแสนบริสุทธิ์จนไม่มีชิ้นดี
“บัวรักพี่ริค แต่พี่ริคกลับทำลายความรักของบัวจนพังย่ำยี บัวจะขอหัวใจที่ให้พี่ริคกลับคืนมา!”
ค่ำคืนนี้มันช่างเป็นคืนที่ฝันร้ายสำหรับเธอมาก บัวหอมจำมันฝังใจว่าเขาคือปีศาจร้ายในคราบสุภาพบุรุษภายในสายตาคนอื่น
_________
“ทำไมตัวพวกหล่อนมันเหม็นมากขนาดนี้ ออกไป”
น้ำเสียงเข้มทุ้มใหญ่เอ่ยตะโกนลั่นสองสาวที่หอบหิ้วมาจากคลับบาร์และนัวเนียกันต่อที่คอนโดส่วนตัว เขาอารมณ์ค้างเติ่งจากเมียสุดชัง แต่ทำไมอาการของตนกลับแปลกไปกว่าเดิม หลังจากที่สูดดมกลิ่นความหอมจากบัวหอม
“ไอรีนกับแก้มใสฉีดน้ำหอมใส่เต็มที่แล้วนะคะ เหม็นตรงไหนคะ”
สองสาวลีลาเด็ดจากคลับบาร์ที่เพื่อนเกียร์เป็นเจ้าของอยู่
“แหวะ เหม็น ออกไป อย่าเข้ามาใกล้ฉันอีก ฉันจะอ้วก”
สุดท้ายสองสาวก็ถูกท่านประธานหนุ่มอารมณ์ร้อนใช้เท้าถีบออกจากห้องส่วนตัวพร้อมกับคำพูดไล่หลังสองสาวนั้น
“ออกไป อย่าให้ฉันต้องเห็นหน้าอีก ไม่งั้นฉันจะฆ่าพวกหล่อนแน่”
“คนอะไรโหดชะมัด เป็นฉัน ฉันไม่อยู่แล้ว”
ไอรีนกับแก้มใสกลัวตายรีบคว้าเอารองเท้าส้นสูงตัวเองออกมาแทบไม่ทัน
คนตัวโตก่ายหน้าผากด้วยอารมณ์ร้อน เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงอารมณ์เสียใส่พวกหล่อนด้วย มือหนาจับท่อนเอ็นใหญ่ที่เปียกชุ่มน้ำรักตัวเองเมื่อนึกถึงใบหน้า 'เมีย' ที่ต้องนอนกลืนกินน้ำตาแทนข้าวอยู่คนเดียว
“ไอ้ริค แกเป็นอะไรวะ”
ทันใดนั้นเสียงประตูห้องนอนส่วนตัวก็ถูกเปิดออกมา กลายเป็นร่างอรชรของบัวหอมพลางใส่ชุดกระต่ายสั้นสุดเซ็กซี่ ทรวงอกขนาดใหญ่ที่เขาอยากสัมผัสมันอีกครั้งใกล้จะทะลักออกมาจากเนื้อผ้าน้อยชิ้น
“บัวหอม เธอมาที่นี่ทำไม”
“บัวเห็นว่าพี่ริคเครียดๆ อยากหาที่ลงระบาย เมียคนนี้พร้อมจะช่วยรีดน้ำพิษออกมาได้ พี่ริคจะได้สบายเนื้อสบายตัวมากขึ้น”
ร่างเมียเด็กเดินเข้ามาหาสามีหนุ่มอย่างช้าๆ เพื่อยั่วยวนเสือหนุ่มตบะแตก
ภรรยาสาวมานั่งบนเตียงที่มีเขากึ่งนั่งกึ่งนอน ใบหน้าอ่อนหวานซ่อนเปรี้ยวจับใบหน้าคมสันเข้ามารับบทจูบของเธอที่จูบไม่เป็นตามประสีประสาสาวบริสุทธิ์
“อื้ม จูบไม่ได้เรื่อง เดี๋ยวผัวคนนี้จะสอนประสบการณ์จูบนี้ว่าการจูบมัดใจชายหนุ่มเป็นอย่างไร”
“บัวคิดถึงพี่ริคมาก บัวอยากทำหน้าที่ภรรยาแก่พี่ให้สมบูรณ์ ก่อนที่พี่ริคจะขับไล่บัวออกไปจากบ้าน” บัวหอมตีหน้าเศร้าสลด
“ตราบใดที่เธอยังไม่ได้มีลูกชาย(คนแรก)แก่ฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ออกไปจากฉันได้ทั้งนั้น”
ท่านประธานหนุ่มบึ้งตึงด้วยความโมโห เขาพลิกตัวร่างบางของเมียชังให้นอนแบนราบบนเตียงนอนนุ่มก่อนจะปลดปล่อยอารมณ์ค้างเติ่งตัวเองออกมาอย่างจัดหนักจัดเต็ม โดยที่บัวหอมไม่ขัดขืนกลับเต็มใจยอมให้สามีทำตามใจปรารถนา
“อ่าห์ หอมมาก หอมหวานจนฉันอยากจะกลืนกินตัวเธอทั้งวันทั้งคืน”
“อ๊ะ อ่าห์ พี่ริค บัวใกล้จะเสร็จแล้ว”
เสียงครางหวานกระเส่าพลางจิกเล็กตรงไหล่บ่ากว้างเพื่อระบายความเสียวซ่านภายในร่างกาย
“อื้ม ตรงนั้นแหละ ดีมาก อ่าห์ โอ้ว”
ก๊อก ก๊อก
“นายครับ นายเป็นอะไรทำไมถึงร้องดังแบบนั้นครับ”
เสียงเคาะประตูดังลั่นพร้อมกับเสียงลูกน้องที่อยู่ด้านหน้าห้องทำให้คนที่หลับตาพริ้ม สะดุ้งตื่นขึ้นมาจากการฝันเปียก เขาพบว่าตัวเองกำลังเอามือสองข้างกอบกุมท่อนเอ็นใหญ่ที่มีน้ำกามไหลหยาดเยิ้มออกมาเลอะผ้าปูที่นอนเป็นวงกว้าง
มาริคตกใจเมื่อเห็นไม่เห็นเมียชังในฝัน หรือว่าเขาจะเครียดเรื่องงานจึงฝันเปียกแปลกๆ กลิ่นหอมหวานของเมียชังยังติดตรึงในจมูกของเขา
“เป็นอะไรวะเนี่ย จู่ๆ นึกถึงหน้านังผู้หญิงเพศยาคนนั้น ไอ้น้องชายของฉันก็เกิดปฏิกิริยาขึ้นทุกที”
“บัวหอม โทษฐานที่ทำให้ฉันเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนไม่ได้ เธอต้องมาเป็นที่รองรับระบายอารมณ์ของฉัน!”
..........
ทางด้านคนที่เข้าไปก่อกวนความฝันของท่านประธานหนุ่ม เธอยิ้มสบายใจเฉิ่มเมื่อได้ยินคุยไลน์กับพี่อาทิตย์
ร่างหญิงสาวออกมายืนสูดอากาศบริสุทธิ์อยู่ตรงหน้าระเบียงเรือนห้องหอ ความจริงเธออยากขอคุณหญิงนวลนภาให้ไปอยู่ที่บ้านใหญ่เหมือนเดิม
แต่ท่านกลับยังอยากให้เธออยู่เรือนหอ คุณหญิงแม่ยื่นข้อเสนอแก่ลูกสะใภ้โปรดว่าถ้าหากหนึ่งเดือน บัวหอมอยู่กับสามีไร้รักอย่างไม่มีความสุข จึงอนุญาตให้มาอยู่กับคุณหญิงแม่บ้านใหญ่
“ชีวิตของบัวมันเจ็บปวดมาเยอะแล้ว บัวคงอาภัพความรักแล้วล่ะคะ พี่อาทิตย์”
บัวหอมโทรคุยกับรุ่นพี่ เธอรู้สึกสบายใจที่มีพี่ชายคุยสนุกด้วย
(ใครว่าล่ะ พี่ต่างหากที่รักน้องบัวมาตลอด รักไม่เคยเปลี่ยนแปลง น้องบัวจะทนถูกคุณมาริคทำร้ายตลอดไปทำไม ถ้าอยู่ที่นั่นไม่มีความสุข หย่ากับเขาซะ พี่จะไม่มีวันให้น้องบัวต้องเสียใจแน่นอน)
“บัวหย่ากับพี่ริคไม่ได้ค่ะ เพราะบัวเกรงใจคุณหญิงท่าน”
(พี่เข้าใจ แต่ถ้าวันไหนน้องบัวไม่สบายใจ อยากจะหาใครสักคนอยากจะปรึกษา พี่เป็นที่ปรึกษากับน้องบัวได้เสมอ)
“ขอบคุณพี่อาทิตย์นะคะที่รักและหวังดีแก่น้องสาวคนนี้”
- ผู้เขียน
