บทที่2 เมียชัง
1640 คำ
บัวหอมเข้ามาเห็นภาพสามีตีทะเบียนเอาข้าวต้มกุ้งที่เธอตั้งใจทำมาให้คุณแม่สามีและเขากลับถูกคนใจร้ายเททิ้งใส่ถังขยะ ความรู้สึกแรกมันจุกอกในใจ ลำคอตีบตัน เก็บกดความปวดร้าวขื่นข่มเอาไว้ด้านใน
“ตาริค! ทำไมแกทำแบบนั้น หนูบัวอุตส่าห์ตั้งใจทำมาให้สามีตัวเองอย่างแกกินเลยนะ ทำแบบนี้หนูบัวเสียใจแย่”
คุณแม่นวลนภาเอ่ยตำหนิลูกชายตัวดี มาริคทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ผมไม่กิน! อะไรก็ตามที่ผู้หญิงสกปรกคนนั้นทำ ผมไม่มีทางกลืนมันลง แค่เห็นหน้าคนทำก็อยากจะอ้วกแล้ว”
สายตาคมกริบจ้องมองร่างหญิงสาวก้มหน้าก้มตาอยู่มุมห้องอาหาร เขาเกลียดชังผู้หญิงที่เป็นเมียแต่งที่ตนไม่ต้องการ
“เอ่อ บัวขอโทษค่ะพี่ริค บัวจะไม่ทำอาหารให้พี่ริคทานอีก แต่บัวตั้งใจทำมาให้คุณแม่นวลทานจริงๆ นะคะ"
ลูกสะใภ้อ่อนหวานหันมาส่งยิ้มแก่คุณแม่สามีตัวเอง
“ขอบใจมากหนูบัว ตาริคขอโทษน้องเขาเดี๋ยวนี้!”
คุณหญิงแม่เอ่ยสั่งลูกชายที่ทำให้ลูกสะใภ้สุดโปรดของท่านต้องมีน้ำตา ลูกชายกลับอิดออด
“แต่แม่ ผมไม่ผิด ผมไม่มีทางขอโทษเธอได้หรอก แม้แต่หน้าก็ไม่อยากจะมอง!”
บอกตามตรงว่าเวลาเธอแต่งตัวเป็นชุดคุณป้าเฉิ่มและใส่แว่นกรอบตาหนาเตอะทำให้เขาไม่อยากจะมอง บัวหอมไม่ใช่สเปคผู้หญิงในฝันของท่านประธานหนุ่มร้อนแรงเรื่องเซ็กส์ ถึงแม้ว่าตอนแต่งงานแล้ว เธอจะถอดแว่นออกก็ไม่ได้ทำให้เขาหันมาสนใจสักนิด!
“ตาริค กลับมาขอโทษหนูบัวก่อน ตาริค เฮ้อ! ไอ้ลูกคนนี้เนี่ย”
คนเป็นแม่เพลียใจกับความเอาแต่ใจตัวเองของลูกชายตัวดี
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เดี๋ยวบัวขอตัวขึ้นไปจัดเตรียมชุดทำงานของพี่ริคก่อนนะคะ”
บัวหอมรีบบอกแม่สามีก่อนจะเดินตามหลังสามีตีทะเบียนขึ้นไปข้างบนห้องนอนเก่าของมาริค
“จะไหวเหรอคะคุณหญิง ดิฉันสงสารหนูบัว กลัวว่าหนูบัวจะทนไม่ไหวก่อนที่คุณมาริคจะเปลี่ยนนิสัยเป็นคนดี ไม่เจ้าชู้เหมือนตอนนี้น่ะสิค่ะคุณหญิง”
ป้าหนิงเป็นห่วงบัวหอม เด็กสาวเรียบร้อย อ่อนหวาน น่ารักต่อทุกคนในบ้าน อยากให้บัวหอมได้เจอกับผู้ชายที่รักจริง ไม่ใช่ผลักไสไปตกนรกทั้งเป็นแบบนี้
“ฉันเชื่อว่าความดีของหนูบัวจะทำให้ตาริคดัดสันดานเจ้าชู้ของตัวเองได้ เหมือนกับฉันที่เคยดัดนิสัยมักมาก เจ้าชู้ของพ่อตาริคได้”
“แต่คุณหญิงสมัยสาวๆ ไม่เหมือนกับหนูบัวหอมเลยนะคะ”
“ป้าหนิง”
คุณหญิงนวลนภาส่งสายตาขวางแก่คนสนิทกับเธอ ป้าหนิงรีบขอตัวเข้าห้องครัวทันใด
“เมื่อถึงตอนนั้นที่มันคลั่งรัก ฉันจะดัดหลังตาริค พาหนูบัวหนีไปสุดๆ โทษฐานที่กล้าทำให้ลูกสะใภ้สุดโปรดของฉันต้องเสียใจหนัก!”
..........
บัวหอม เมียชังของท่านประธานหนุ่มเข้ามายังห้องนอนส่วนตัว(เก่า) ก็เจอสายตาดุขวางไม่พอใจมาทางร่างบางที่แอบตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว
“เข้ามาทำไม”
ร่างสูงใหญ่กำลังถอดชุดจะอาบน้ำ สภาพเปลือยเปล่าท่อนบน เพียงแค่นี้คนแอบรักอย่างเธอก็ดีต่อใจมาก
“เอ่อ บัวจะมาเตรียมชุดสูทของท่านประธานค่ะ บัวแค่อยากทำหน้าที่ภรรยา(นิตินัย)ของตัวเองให้สมบูรณ์แบบเท่านั้นเองค่ะ”
บัวหอมพยายามทำใจดีสู้เสือ เมื่ออยู่ใกล้ชิดกับสามีไร้รัก
“อย่าลืมทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีแล้วกัน เป็นแค่เลขา เมียในบ้านแค่นั่น เธอไม่มีสิทธิ์หึงหรือหวงฉันเวลาที่ควงผู้หญิงของฉันต่อหน้าต่อตา เข้าใจใช่ไหม”
“ค่ะ”
เสียงขานรับอันแผ่วเบา มันยากมากที่คำนี้จะเปล่งออกมาจากลำคอ ทุกคำพูดเหมือนเข็มทิ่มแทงหัวใจเธอให้เจ็บช้ำอยู่ทุกครั้ง
มาริคไม่อยากเห็นหน้าเมียชังมากกว่านี้ รู้สึกสะอิดสะเอียนและขยะแขยงจนแทบไม่อยากเข้าใกล้ พอประตูห้องน้ำปิด คนตัวเล็กปล่อยโฮออกมาอย่างไม่มีเสียง
บัวหอมเองก็มีหัวใจ รักเขาข้างเดียวก็เจ็บมากเป็นธรรมดา มือบางเช็ดน้ำตาออกมาลวกๆ ก่อนจะเข้าไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อทำหน้าที่เมีย(เก็บ)ในบ้านต่อ ด้วยการเตรียมเสื้อผ้าชุดที่เขาต้องออกไปทำงานอยู่ทุกวัน
“เสื้อผ้าทำไมยับขนาดนี้ เธอไปรีดให้ฉันเดี๋ยวนี้ ทำอะไรชักช้า ไม่ได้ดั่งใจฉันสักอย่าง!”
คนเพิ่งอาบน้ำมาใหม่โยนเสื้อสูทใส่หน้าหวานของเมียแต่งที่ไม่ต้องการ
“ขะ ขอโทษค่ะ เดี๋ยวบัวรีดให้เดี๋ยวนี้”
ภรรยาสาวรีบร้อนเอาเสื้อสูทของท่านประธานขี้เอาแต่ใจ คิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลาง อยากได้อะไรก็ต้องได้ เกลียดอะไรก็เกลียดอย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยนแปลง
หลังจากหญิงสาวรีดเสื้อสูทเสร็จก็เอาเข้ามาสวมใส่ร่างสูงใหญ่ของสามีตัวเองและผูกเนคไทตามคำสั่งของเขาเหมือนอย่างที่เลขาคนนี้เคยทำ ขนาดเธอแต่งงานกับเขาแล้ว ท่านประธานยังบังคับให้คนตัวเล็กทำงานเลขาหน้าห้องเหมือนเดิมและเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น ห้ามให้เธอบอกว่าเราสองคนเป็นสามีภรรยากันโดยเฉพาะเวลาเขาควงผู้หญิงของตนมานัวเนียกันถึงห้องทำงาน
“หล่อนเองก็รีบไปแต่งตัวซะ อย่ามาแต่งตัวเป็นป้าเฉิ่มเหมือนแต่ก่อน มีแต่คนนินทาว่าฉันมีเลขาหน้าห้องเป็นป้า ฉันอาย!”
ทสายตาความเกลียดชังมีแต่เมียแต่งตรงหน้ายิ่งเพิ่มทวีคูณมากกว่าเดิม
“ไม่ค่ะ บัวถนัดแต่งตัวแบบนี้”
อีกอย่างเธอไม่ชอบแต่งหน้า ทาปากเหมือนนางแบบหรือดาราสาวสวยที่เขาควงมาแต่ละคน และที่ตนใส่แว่นตาหนาเตอะก็เพราะหลบเลี่ยงมาริคต่างหาก ใครๆ ก็บอกว่าดวงตาเธอสวย เธอไม่อยากให้เขารักตัวเองแค่เปลือกนอกที่แต่งเติมขึ้นมา อยากให้เขาเห็นความรัก ความจริงใจ ตัวตน(ซ่อนรูป)ที่แท้จริงของเมียชังคนนี้ต่างหาก
“มองเห็นแล้วเหรอ ทำไมถึงไม่ใส่แว่นตาเหมือนแต่ก่อน”
เขาคิดว่าเธอคงสายตาสั้นที่ใส่แว่นตานั้นตลอดการทำงานอยู่หน้าจอคอม
“ค่ะ”
“อย่าคิดว่าแต่งงานกับฉันแล้ว เธอจะกลายเป็นคุณนายสุขสบาย นั่งๆ นอนๆ อยู่บนกองเงินกองทองหรอก ฉันจะใช้เมียคนนี้เยี่ยงทาส เอาจนกว่าเธอจะทนไม่ไหว!”
มือหนาใหญ่ผลักร่างเล็กของเมียแต่งออกจากตัวทำให้เธอเซล้มลงไปกับพื้นห้อง
“โอ๊ย!”
เจ็บกายยังไม่เท่ากับเจ็บใจที่ถูกผัว(เลว)ย่ำยีหัวใจดวงน้อยจนบอบช้ำ
“ผู้หญิงเพศยามันก็เหมือนกันหมดทุกคน เห็นแก่เงินไม่มีผิด ฉันเกลียดเธอ บัวหอม”
“บัวต้องการหย่าค่ะ พี่ริคจะได้อิสระจากเมียชังคนนี้สักที!”
คำพูดจากปากของเมียแต่งทำให้ดวงตาคมกริบแข็งกร้าวด้วยความโกรธ
“หย่าเหรอ?! เธอคิดเหรอว่าฉันจะหย่ากับหล่อนง่ายๆ ฉันเป็นนักธุรกิจ จะลงทุนทำอะไรก็ต้องหวังผลประโยชน์เหมือนกับเธอ ฉันยังใช้ทาสรับใช้อย่างเธอไม่เต็มอิ่มเลย บัวหอม” เขาบีบคางเล็กแน่นจนเธอรู้สึกเจ็บ
“ในเมื่อพี่ริคเกลียดบัว เราจะอยู่ด้วยกันทำไมล่ะคะ บัวไม่อยากอยู่กับคนที่เกลียดบัวหรอกนะคะ อีกอย่างพี่ริคจะได้แต่งงานกับคนที่พี่ริครักยังไงล่ะคะ”
ภรรยาแต่งอ้อนวอขอความสงสาร ความเห็นใจจากสามีตรงหน้า
“จะให้ฉันปล่อยเธอไปหาผู้ชายคนอื่นมาเยาะเย้ยฉันอย่างนั้นเหรอ ไม่มีทาง อยู่ด้วยกันมันอย่างนี้ละ โคตรสะใจดี”
เพี้ยะ! มือขวาของเขาตบหน้าหวานของเมียแต่งคนนี้เต็มแรง นี่เป็นครั้งแรกที่พี่ริคตบหน้าเธอขนาดนี้ ความรู้สึกเจ็บถาโถมเข้ามาขึ้นเรื่อยๆ จนเก็บน้ำตาคลอเบ้าเอาไว้ไม่อยู่
“โอ๊ย! พี่ริค”
“ฉันคิดว่าเธอคงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เข้ามาหาฉันเพื่อหวังเงิน หวังรวยทางลัด เธอใสซื่อจนฉันเกือบจะไว้ใจ แต่พอเหตุการณ์วันนั้นทำให้ฉันคิดใหม่ เงียบๆ แบบนี้ร้ายลึกกว่าที่ฉันคาดคิดเอาไว้เสียอีก อยากได้ผู้ชายรวยๆ จนตัวสั่น”
“ฮึก เรื่องคืนนั้นบัวไม่รู้เรื่องจริงๆ ด้วย บัวคิดว่าบัวคงถูกใครบางคนใส่ร้าย มีใครต้องการจะให้บัวถูกไล่ออกจึงทำแบบนั้นกับบัว บัวไม่คิดจะจับพี่ริคเลยนะคะ พี่ริคเชื่อใจบัวได้ไหม”
เพี้ยะ! ฝ่ามือหนาตบซ้ำอีกทีรอบสอง ไม่ใช่ตบแค่ซีกเดียวแต่ตบทั้งสองสองซีกเต็มแรง จนมีเลือดซึมออกมามุมปากของเธอ
“จะให้ฉันเชื่อใจผู้หญิงหวังรวยทางลัดอย่างเธออย่างนั้นเหรอ ถ้าเธอต้องการหย่า มีลูกให้ฉันสักคนแล้วเธอก็ไสหัวออกไปจากบ้านนี้ซะ!”
ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้อง เขาเป็นคนไม่มีหัวใจ ชอบทำร้ายจิตใจเธออยู่เรื่อย
“ฮึก ทำไมการรักคนที่เราไม่ได้รักต้องเจ็บปวดแบบนี้ บัวไม่มีวันท้องกับคนใจร้าย ใจดำอย่างพี่ริคแน่!”
#เพิ่งตอนที่สองเอง อย่าเพิ่งด่าพี่ริคของไรท์สิค่ะ
- ผู้เขียน
