บทที่3 เลขาหน้าห้อง
1659 คำ
คุณหญิงนวลนภากับป้าหนิงได้ยินเสียงโครมครามและเสียงดังตะคอกออกมาจากห้องนอนใหญ่ของลูกชายตัวเอง จึงขึ้นมาดูเจอมาริคอยู่ตรงหน้าห้องกำลังจะเดินออกไป
“ตาริค เกิดอะไรขึ้น แม่ได้ยินเสียงคนร้องไห้ แกทำอะไรเมียแต่งของแกหรือเปล่า” หันมาถามลูกชายตัวดี
“แม่ก็ไปถามสะใภ้คนโปรดของแม่เถอะครับ ว่าทำอะไรให้ผมขัดหูขัดตาบ้าง ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับแม่”
มาริคหงุดหงิด อารมณ์เสียตั้งแต่เช้า แค่เห็นหน้าซื่อของนังเมียแต่งนั่น เขาก็หมดอารมณ์
“ตาริค แล้วอาหารเช้าล่ะ?”
“ผมไม่กิน กินที่บริษัทโน้นดีกว่า” น้ำเสียงเข้มเอ่ยตอบไล่หลังมารดาของเขา
ป้าหนิงเปิดประตูพาคุณหญิงนวลนภาเข้าไปด้านในห้องนอนของลูกชาย พวกเขาทั้งสองคนทาบอกตกใจเมื่อเห็นสภาพลูกสะใภ้เป็นแบบนั้น เป็นฝีมือของสามีตีทะเบียนของเธอใช่มั้ย
“คุณแม่ โอ๊ย”
บัวหอมใช้ผ้าเช็ดหน้าที่พกติดตัวมาตลอดมาซับเลือดที่ซึมมาจากมุมปากเล็กน้อย เธอชินแล้วที่มีสายตาเหยียดหยาม จงเกลียดจงชังของพี่ริคตลอดเวลามองมายังร่างเมียแต่งคนนี้
“ตายแล้วหนูบัว ใครทำอะไรลูก ตาริคทำใช่ไหม”
คุณแม่สามีสุดแสนดีประคองพาลูกสะใภ้ที่มีเลือดกลบปากพร้อมมีรอยแดงตบทั้งสองข้างบนแก้มขาวเนียนจนเห็นได้ชัดเจนว่าถูกผัวตบมา
“บัวซุ่มซ่ามเองค่ะคุณหญิงแม่ บัวสะดุดเท้าตัวเองล้มลงกับพื้น โชคดีที่พี่ริคช่วยบัวเอาไว้ได้ทัน”
เวลาอย่างนี้แล้ว เธอยังจะแก้ต่างให้กับสามีสุดเลวว่าไม่ได้เป็นคนทำ แต่คุณหญิงไม่ใช่คนโง่ที่จะดูออกว่าเธอโกหกปิดบังแม่ผัว
“ไม่ต้องมาแก้ตัวให้กับพี่ริคของหนูบัวไม่ใช่คนผิด แม่ดูออกว่ามันเป็นฝีมือของลูกชายแม่ เห็นทีแม่ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดแก่ตาริคซะแล้วละ”
คุณหญิงแม่รู้สึกโกรธแทนลูกชาย ไม่น่าถึงขั้นลงไม้ลงมือทำร้ายร่างกายเพศที่อ่อนแอกว่าตน
“อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวบัวจะเป็นคนจัดการพี่ริคเอง อย่างน้อยบัวก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมีย(แต่ง)ของเขา ถ้างั้นบัวขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ”
ก่อนอื่นหล่อนต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่และแต่งหน้าเบาๆ เพื่อลบรอยตบที่แดงขึ้นมาบนแก้มนุ่มนิ่ม
“คุณนายน้อยขับรถออกไปแล้วละค่ะคุณหญิง แล้วหนูบัวจะไปบริษัทยังไงกันล่ะคะ”
ป้าหนิงรีบออกไปดูที่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ก็พบว่ารถยนต์คันหรูของท่านประธานมาริคขับออกไปแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เดี๋ยวบัวขึ้นรถแท็กซี่ไปก็ได้ค่ะ”
หญิงสาวชินแล้วที่ไปไหนมาไหนคนเดียว เธอไม่เคยได้นั่งรถเคียงข้างกับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“เอาอย่างนี้ หนูบัวขึ้นรถตู้ประจำบ้านเรา เพราะตอนนี้หนูบัวกลายเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวสกุลเรวัติเต็มตัว”
คุณหญิงแม่แสนดีกับสะใภ้ขนาดนี้ ทำให้เธอยิ่งเกรงใจท่านขึ้นไปใหญ่
“ขอบคุณคุณแม่มากนะคะที่เอ็นดูบัว”
เด็กกำพร้าผู้ไม่มีใคร ซาบซึ้งใจสุดขีดที่ท่านรับเลี้ยงเธอมา เพียงเพราะข่าวนั่นแท้ๆ ทำให้บัวหอมต้องทุกข์ทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น!
............
ถึงแม้ว่าข่าวการแต่งงานของท่านประธานมาริคกับบัวหอม เด็กในบ้าน จะถูกเผยแพร่ออกไปครึ่งค่อนเมือง แต่เธอก็ยังมาทำหน้าที่เป็นเลขาหน้าห้องเขาอย่างเดิม สถานะเพิ่มเติมคือเมียที่ไม่ต้องการของท่านประธานเท่านั้นเอง
“บัวหอม จัดตารางงานตอนบ่ายเลื่อนไปยังตอนเย็น เพราะว่าบ่ายนี้ฉันไม่ว่าง”
มาริคควงแนนนี่ นางแบบสาวขึ้นมาเยาะเย้ยเมีย(ชัง)ถึงหน้าห้อง เลขาหน้าห้องอย่างเธอจำเป็นต้องพยักหน้ารับทำตามหน้าที่ในตอนนี้
“ค่ะท่านประธาน”
เวลาที่อยู่นอกบ้าน สถานะของเราสองคนยังคงเป็นเจ้านายกับลูกน้องเหมือนเดิม เท่ากับว่าการแต่งงานกลบข่าวลือนั้นมันไม่มีความหมายกับเธอและผู้ชายใจร้ายเลยสักนิด
“พี่ริคเตรียมตัวเข้าไปประชุมเถอะค่ะ เดี๋ยวแนนนี่รอไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันกับพี่ริคข้างในห้องของพี่ริคนะคะ”
แนนนี่ นางแบบสาว ควงแขนแกร่งออเซาะท่านประธานหนุ่มต่อหน้าเมียแต่งของเขา เธอสะใจมากที่ทำให้เมียแต่งพี่ริคหน้าซีดได้
“อืม”
รอยยิ้มแย้มนั่นจากปากของเขา บัวหอมไม่เคยได้รับมันสักครั้ง พี่ริคใจดีกับสาวทุกคนยกเว้นแต่เมียนิตินัยคนนี้ที่เก็บความปวดร้าวเอาไว้ในใจ
แนนนี่จุ๊บแก้มสากของสามีตีทะเบียนคนอื่นโชว์ตรงหน้าเลขาหน้าห้อง ก่อนผัวเลวกับหญิงชั่วจะยิ้มระรื่นมีความสุขเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธานหนุ่ม
“บัวคงไม่เคยอยู่ภายในหัวใจของพี่ริคสินะ”
บัวหอม เลขาผู้แต่งตัวเป็นแม่ชีเรียบร้อย ไม่โชว์เนื้อหนังเหมือนสาวๆ ที่เขาควงมาแต่ละคน
ลับหลังมาริคเข้าไปประชุมที่ห้องใหญ่ตรงโน้น เขาสั่งให้เธอไม่ต้องตามเขาเข้าไปตามหน้าที่เลขานุการฯ ให้อยู่รับใช้แนนนี่ เด็กใหม่ของชายหนุ่ม
“นี่หล่อน ฉันอยากกินน้ำส้มคั้น เธอทำให้ฉันกินหน่อย อ้อ ฉันขอกินแบบน้ำส้มคั้นสดๆ ไม่ต้องเอาของซื้อมา ฉันไม่ชอบ มันไม่สะอาด!”
แนนนี่เริ่มออกลาย เมื่ออยู่ต่อหน้าเมียหลวงของมาริค ก็แค่เมียที่พี่ริคไม่ต้องการ เพราะฉะนั้นเธอจะทำอะไรกับบัวหอมก็ได้ ไม่มีใครว่า
“คงจะยากแหละค่ะคุณแนนนี่ ฉันเป็นเลขาและเป็นเมียของพี่ริค ไม่ใช่คนรับใช้ของคุณ ขอตัวก่อนนะคะ ฉันมีงานต้องทำตั้งเยอะแยะ”
บัวหอมเข้ามายังด้านในห้องทำงานส่วนตัวของท่านประธานหนุ่มที่เป็นสามีตีทะเบียนของเธอ ตามคำสั่งของเด็กเขา ถึงเธอจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่เธอก็ไม่ยอมให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ
“ก็แค่เมียที่เขาไม่เอา ทุกคนในบริษัทที่นี่ต่างรู้จักธาตุแท้ของเธอแล้วละ อย่ามาทำเป็นแอ๊วแบ๊วดีกว่า เธอเองก็อยากจับพี่ริคเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นนั่นแหละ แต่โชคร้ายที่ความหวังของเธอไม่สมหวัง!”
“ภาพในข่าวนั้นมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ฉันไม่เคยคิดที่จะจับพี่ริคด้วยวิธีการทุเรศๆ แบบนั่น ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
บัวหอมไม่คิดจะมาเป็นทาสรับใช้แก่สาวๆ ที่เขาเคยควง เธอเป็นเมียเขานะ ไม่ใช่คนใช้ที่จะสั่งให้ทำอะไรก็ได้
“คอยดูเถอะ! ฉันจะทำให้แกหย่ากับพี่ริคให้ได้”
แนนนี่เกลียดชังเมียหลวงที่เขาไม่ได้รัก หล่อนมั่นใจว่าลีลาเด็ดบนเตียงจะสามารถพิชิตใจหนุ่มร้อนรักอย่างมาริคได้
“เมื่อตอนกลางวันเธอไปปากดีอะไรกับเด็กของฉัน”
หลังจากกลับมาจากบริษัทตอนเย็น ภรรยาหลวงอย่างบัวหอมมายังเรือนหอที่คุณหญิงนวลนภาสร้างเอาไว้ให้กับลูกชายและลูกสะใภ้ แต่เธอว่าเรือนหอนี้คงเป็นเรือนหอร้างแล้วละ
“บัวไม่ได้พูดอะไรกับคุณแนนนี่เลยนะคะ มีแต่คุณแนนนี่ต่างหากที่จ้องจะหาเรื่องบัวตลอดเวลา”
“นี่เธอหาว่าเด็กของฉันต่อว่าเธออย่างนั้นเหรอ”
มือหนาบีบไหล่บางของเมียชังด้วยความโกรธแค้น สายตาคมกริบเห็นว่าบนเตียงมีเสื้อผ้ากำลังใส่กระเป๋า
“บัวเป็นแค่เมียชังของพี่ริค ไม่ว่าบัวจะทำอะไร เมียคนนี้ก็ผิดในสายตาของพี่อยู่ดี”
น้ำตาคลอเบ้าตัดพ้อความน้อยเนื้อต่ำใจของเมียสาวทำให้เขาหงุดหงิดยังไงชอบกล
“แล้วนั่นเก็บกระเป๋าจะไปไหน?!”
“บัวก็จะไปอยู่ที่บ้านใหญ่ ขึ้นอยู่ห้องเล็กของบัวเหมือนเดิมตามคำสั่งของคุณหญิงแม่ อีกอย่างบัวไม่อยากอยู่หรอกค่ะ อยู่ที่นี่มันไม่มีความสุข”
“เป็นเมียฉัน เธอต้องมีความสุขสิบัวหอม เธออยากแต่งงาน อยากเป็นเมียฉันไม่ใช่หรอกถึงได้คิดวางยานอนหลับฉัน จัดฉากให้ทุกคนรู้ว่าเรามีอะไรกัน!”
ชายหนุ่มเข้าใจผิดคิดว่าบัวหอมเป็นคนลงมือทำ เห็นนิสัยดีๆ อ่อนหวาน เงียบๆ อย่างนี้ร้ายลึกกว่าที่คิด
“บัวบอกไปตั้งหลายรอบว่าบัวไม่รู้เรื่องด้วย สักวันบัวจะต้องพิสูจน์ให้พี่ริคเห็นว่าวันนั้นเมื่อสองอาทิตย์ว่าใครเป็นคนทำ!”
เมียชังเริ่มที่จะสะบัดตัวออกจากสามี ถึงแม้ว่าเธอจะรักพี่ริคมากแค่ไหน แต่ถ้ามาทำร้ายกันแบบนี้ เธอจะไม่ขอทน
“ผู้ร้ายปากแข็ง นังผู้หญิงเพศยา ฉันจะทำให้เธอรับรู้ถึงความเจ็บปวดมากที่สุดในชีวิตผู้หญิงอย่างหล่อน”
มาริคผลักร่างบางออกอย่างเต็มแรงด้วยความขยะแขยง ก่อนจะออกไปจากเรือนหอรักร้างเพื่อควงสาวซื้อกินต่อที่คอนโดทุกคืน
“อย่าร้องไห้สิบัวหอม ใครที่เคยทำให้เราเจ็บ คนนั้นจะต้องเจ็บปวดกว่าเราหลายเท่า!”
ภรรยาแต่งพยายามจะไม่ปล่อยโฮ ปลดปล่อยความเจ็บปวดออกมาตั้งแต่แอบหลงรักคนใจร้าย คนใจดำอย่างเขา เธอจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายตัวเองอีกแล้ว เธอจะขอปกป้องศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงไม่ยอมให้ผู้ชายทำร้ายร่างกายจนเจ็บบอบช้ำ
“ฮึก คนใจร้าย คนใจดำ บัวไม่น่าหลงรักพี่ริคเลย”
……
- ผู้เขียน
