สิรณัฐกัดฟันแน่น เร่งจังหวะการเคลื่อนไหวหนักหน่วงขึ้น
แรงกระแทกแต่ละครั้งทำเอาโต๊ะสั่นสะเทือนจนของบนโต๊ะไถลตกพื้นเสียงดัง
แต่ไม่มีใครสนใจ
ตอนนี้ มีเพียงเสียงหายใจหอบกระชั้น
เสียงเนื้อกระทบเนื้อ
และเสียงร้องครวญครางที่เร่งเร้าอารมณ์ขึ้นไปจนแตะขีดสุด
“วราลี...”
เขาครางเรียกชื่อของหล่อนด้วยน้ำเสียงพร่าแหบ ขณะเร่งจังหวะสุดท้าย
และในวินาทีที่ทั้งคู่กรีดร้องออกมาพร้อมกัน
ทุกอย่างก็ระเบิดออก
โลกทั้งใบเหมือนล่มสลาย
เหลือเพียงแรงสั่นไหวในกายที่ถาโถมเข้าหากันอย่างบ้าคลั่ง
สองร่างกอดกันแน่น
เหนื่อยหอบ ร่างกายสั่นสะท้าน
หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวจนไม่มีช่องว่างระหว่างกันอีกต่อไป
โต๊ะทำงานไม้ยังคงไหวระริกเบาๆ ใต้ร่างพวกเขา
สิรณัฐก้มหน้าซุกซอกคอหอมกรุ่นของวราลี หอบหายใจแรง ก่อนจะกระซิบเสียงพร่าแหบใกล้ใบหูหอมกรุ่นของหล่อน
“ยังไม่พอหรอกนะ...”
และก่อนที่วราลีจะทันตั้งตัว ร่างบางก็ถูกเขาดึง
