คืน...เดือนแรม

พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ...1

“ก็จะให้ทนไม่ไหวแล้วมาเล่นด้วยกันนี่แหล่ะค่ะเลยเล่นแบบนี้” หญิงผู้ไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังเล่นกับไฟเอ่ยออกมาทันที

“เดือน พี่จะพูดกับเดือนครั้งสุดท้าย ถ้าเดือนไม่หยุด พี่นะที่จะเป็นคนที่ไม่หยุดแทน” เสียงของชายหนุ่มไม่มั่นคงดังเดิมแล้ว เขารับรู้ถึงอารมณ์หวามที่มันเริ่มคุกรุ่นขึ้นในตัวเขา

“จะมาหยุดทำไม เดือนยังสนุกอยู่ เดือนอยากเล่นจ้ำจี้กับพี่” เดือนแรมเอ่ยออกมาอย่างไม่รู้อะไร เส้นความอดทนที่มันหย่อนยานลงเรื่อยๆ มันกำลังจะขาดผึงลง

“พี่เตือนเดือนแล้วนะ” แม้ว่าปากจะบอกว่าจะทนไม่ไหว แต่เอาเข้าจริงเขาก็ไม่อยากทำลายเธอ เขาจึงต้องพยายามข่มใจเอาไว้ และอดทนกับความปรารถนาที่มันเพิ่มมากขึ้น และไม่อาจลดลงไปได้ในตอนนี้

“ไม่ต้องเตือน แค่เล่นจ้ำจี้นี่มันยากนักเหรอ ทำไมต้องเรื่องมากแบบนี้” หญิงสาวตำหนิเขาอีกครั้ง ก่อนที่จะทำหน้าไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาวอีกสักพัก ก่อนที่เส้นความอดทนของเขาจะสิ้นสุดลง และนั่นทำให้เรียวปากหยักของเขาโฉบลงไปครอบครองเรียวปากบางของหญิงสาว ก่อนที่จะเริ่มเลียไล้ที่เรียวปากบาง และดุนดันลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปยังโพรงปากบางที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว

“ฮื้อ...พี่วัตทำอะไร” หญิงสาวพยายามส่งเสียงอู้อี้ที่แทบฟังไม่รู้เรื่องเพื่อถามเขา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจเขาใช้เรียวลิ้นร้อนของเขาเกี่ยวกวัดเรียวลิ้นเล็กของเธอในตอนที่เธอพยายามจะพูด ซึ่งมันสร้างความรู้สึกแปลกๆ ให้กับหญิงสาวอย่างที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อน

ตอนนี้ร่างบางรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่าง นี่คือจูบแรกของเธอ และกำลังโดนคนที่เธอคิดว่าเป็นศัตรูมาตลอดชีวิตขโมยมันไปจากเธอ แต่ก็น่าแปลกแทนที่เธอจะปัดป้อง แต่เธอกลับเหมือนจะไร้เรี่ยวแรงปัดป้อง และก็ยังยอมให้เขาเชยชิมรสหวานล้ำจากโพรงปากบางของตนเอง

“ฮื้อ...ไม่เล่นแล้วพี่วัต” หญิงสาวยังพยายามแม้ว่าตอนนี้มันจะอู้อี้จนฟังไม่ออก แต่ชายหนุ่มผู้ซึ่งเตือนหญิงสาวตั้งแต่ต้นหยุดไม่ได้เสียแล้ว

“มาถอยตอนนี้ไม่ได้แล้วแหล่ะคนสวย เสียใจด้วย” ภวัตเอ่ยออกมาเสียงพร่า เขายอมถอนริมฝีปากออกด้วยความเสียดาย ก่อนจะมองหน้างามของหญิงสาวอย่างชั่งใจอีกครั้ง

“ทำไมจะถอยไม่ได้คะ เดือนไม่ได้อยากเล่นแบบนี้ เดือนอยากเล่นจ้ำจี้” หญิงสาวบอกด้วยใบหน้าแดงกล่ำที่เกิดจากความปรารถนาที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว แต่ด้วยความไม่เคยทำให้เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นภายในตัวเธอตอนนี้คืออะไร

“หน้าออกขนาดนี้แล้วยังบอกว่าไม่อยาก” ภวัตยิ้มมุมปากเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตอบปฏิเสธทั้งที่ร่างกายของตนเองมันไม่สามารถปฏิเสธได้แล้ว