เธอปลอบใจตัวเองอย่างเศร้าสร้อยละห้อยหา จากที่ตั้งใจจะไปฟิตเนสเพื่อออกกำลังกายตามแผนลดน้ำหนัก 20 กิโลกรัมภายในสามเดือน กลับตรงไปยังร้านหมูย่างเกาหลีหลัง ม. แล้วสวาปามหมูสามชั้นย่างราวสามกิโลด้วยความช้ำใจ โซ๊ยเครื่องเคียงแบบจัดหนักจัดเต็มปลอบประโลมกระเพาะอาหาร ซดเหล้าโซจูหมดไปสามขวด เพื่อย้อมใจที่เจ็บปวดให้เมามายหายเศร้า
“ฮึ่มม ฮ่ำๆๆๆๆ แผล่บๆๆๆ ส่วบๆๆๆๆ” โซ๊ยอย่างเอร็ดอร่อย พลางโอดครวญไปด้วย “โอยย ทำไมๆๆๆ ฮึ่มม อยากตัวเล็กจังโว๊ย อยากตัวเล็กตัวน้อย...อยากเป็นผู้หญิงตัวเล็ก อยากเป็นผู้หญิงตัวน้อย..”
“อ้าวคิม!” เสียงทักทายจากคนตัวสูงที่เพิ่งเดินเข้าร้านมาพร้อมผู้หญิงหุ่นงามสามคน ทำเธอสะดุ้งหลุดจากความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ที่กล้ามโนขึ้น แล้วหันขวับไปมองคนเรียกทั้งที่ปากยังคาบหมูสามชั้นอยู่
“ทำไมมานั่งกินคนเดียว ไอ้แทนหายไปไหนซะล่ะ”
เพราะทุกคนในมหา’ลับต่างรู้ดีว่าฉันกับมันตัวติดกันอย่างกับฝาแฝด หากใครคนหนึ่งหายไปย่อมเป็นเรื่องแปลก...
“โอ๊ะ โชน!” เธอทำหน้าเฉยชาใส่เพื่อนร่วมคณะ ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นแบดบอยประจำมหา’ลัย ลูกชายคนเล็กของเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ที่มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมากมาย แต่ไม่เคยจริงจังกับใครสักคน
“ไอ้แทนอ่ะ? เข้าห้องน้ำเหรอ??”
แทนตะวันหายไปไหนน่ะเหรอ...
“หายไปกับ...สาวสวยตัวเล็กน่ะ” ตอบคำถามด้วยการแสยะยิ้ม “ส่วนคนอ้วน ๆ อย่างฉันก็เลยต้องมาแดรกหมูกะทะ...คนเดียว”
โชนแสงนั่งลงตรงข้ามกับเธอ โดยไม่ต้องรอให้ชวน นั่นเพราะรู้ว่าเธอไม่มีวันชวนแน่นอน ส่วนสามสาวเดินไปนั่งโต๊ะใกล้ๆอย่างมีอารมณ์นิดๆ
“คิมดื่มเหล้าด้วยเหรอ เจ๋งว่ะ” พูดพร้อมกับหยิบขวดโซจูมาเปิดแล้วเทลงแก้วอย่างกระฉับกระเฉง โดยไม่ต้องรอให้เจ้าของโต๊ะชวน..เหมือนเดิม
คิริมาจ้องหน้าโชนแสงอย่างไม่เข้าใจ “อะไรเนี่ย ใครให้นายกินหา ไปเลย กลับไปนั่งโต๊ะนาย ฉันยังไม่อยากมีเรื่องกับพวกผู้หญิงของนาย”
โชนแสงยิ้มขำ จ้องคนตรงหน้าตาพราว ยกไหล่ไม่แคร์ ท่าทางมั่นใจจนน่าหมั่นไส้ “ให้บัตรเครดิตไปแล้ว พวกนั้นแค่มากินฆ่าเวลา เดี๋ยวก็ไปต่อที่บาร์แล้ว”
“งั้นนายก็ไปด้วยสิ”
“แต่เราไม่อยากทิ้งเธอไว้คนเดียว”
คิริมากรอกตามองบน ส่ายหน้าระอาใจ “นึกว่านายจะเลือกซะอีก กับฉันนายก็ยังไม่เว้นเหรอ???”
โชนแสงถึงกับหัวเราะออกมา สายตากรุ้มกริ่มแพรวพราว “เธอน่ารักออก”
หมูสามชั้นแทบจะหล่นจากปากของคิริมา แต่เพราะเสียดายก็เลยรีบเคี้ยวแล้วกลืนลงคอไปซะ
“เฮ่อ! เกือบจะหลงกลแล้วเชียว” ใช่ เกือบจะเคลิ้มเลยล่ะ แต่กลับมาได้อย่างไว “มาพูดอย่างนี้ อยากจะยืมแลคเชอร์วิชาอะไรล่ะ?? ฮึ?”
โชนแสงคีบหมูสามชั้นเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ สายตาจ้องมองเธอนิ่ง ๆ “ชอบหมูสามชั้นชะมัดเลย”
“อ้อ หลอกแดกนี่เอง”
“ฮ่า ๆ ๆ” เขาหัวเราะลั่นร้าน สามสาวหันมองด้วยความแปลกใจ หัวเราะสดใสอย่างกับเด็กน้อย หลุดเก๊กไม่รู้ตัว “เธอนี่ตลกดีนะคิม อยู่ด้วยแล้วมีความสุขว่ะ...ขอกินด้วยนะ เดี๋ยวแชร์กันก็ได้ ..พวกผู้หญิงที่เราควงมาไม่ชอบอะไรแบบนี้หรอก แค่อยากมาถ่ายรูปลงไอจี ลงX กินเกินสองคำรึเปล่าก็ไม่รู้”