เธอน่ารักออก
639 คำ
โชนแสงเล่าพลางคีบหมูสามชั้นชิ้นใหญ่มาจ่อที่ปากของเธอ... “อ้า...”
“ไม่ต้อง กินเองได้ย่ะ” เธอทำหน้ายักษ์ใส่เขา ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นซดย้อมใจไปหนึ่งอึก “ซี๊ดส์”
“ท่าทางเธอเหมือนคนอกหักเลยอ่ะ”
เธอเกือบจะพรวดเหล้าออกจากปากแล้วเชียว โชคดีที่กลืนซะก่อน “อกหักบ้านนายสิ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน”
“จริงอ่ะ ไม่อยากเชื่อ”
“ทำไมถึงไม่อยากเชื่อ”
“ก็...เธอน่ารักออก”
“อีกแล้วนะ” เธอหรี่ตามองผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาเอาเรื่อง ตะเกียบในมือที่กำลังคีบเห็ดชิ้นใหญ่อาจพุ่งไปที่ปากของเขาในไม่ช้า หากเขายังไม่ยอมหยุดพูดหยอกล้อเธอเอาสนุก “หยุดพูดประโยคนั้นซะ ฉันไม่มีอารมณ์จะเล่นกับนาย!!”
โชนแสงชะงัก นิ่วหน้า “เล่นอะไร เราแค่พูดความจริง ทำไมเธอไม่เชื่อล่ะคิม ว่าเธอน่ารัก เธอน่ารักจริง ๆนะ มีใครบอกเหรอว่าเธอน่าเกลียด เธอออกจะน่ารัก”
“เฮ่ออ” แทนที่จะกินหมู เดี๋ยวได้กินคน..เธอถอนหายใจหนักหน่วง หมอนี่ไม่รู้รึไงว่าแค่อ้วนก็แค่แปลว่าไม่สวยแล้ว ทำไมยังทำหน้าสงสัยไร้เดียงสา..
“เอางี้ ถ้าฉันน่ารักจริง ๆ อย่างที่นายพูด งั้นนายก็รักฉันเลยสิ รักฉันเลย เอามั้ย เอามั้ยล่ะ” เธอท้าทาย อย่างเชื่อมั่น ว่าเขาไม่มีทางตอบรับคำท้า
“หืม?”
“ว่าไง ฉันน่ารักขนาดนี้ ก็รักฉันเลยซี่”
พูดท้าแบบขำๆ ก่อนจะหัวเราะด้วยความสะใจ ที่สามารถทำให้แบดบอยอย่างโชนแสงเงียบปากสนิท และไม่กล้าพูดหยอกล้อเธออีกเลย
“หึๆๆ ทำเป็นปากดี ฮ่าๆๆ” เธอจำไม่ได้เลยว่าดื่มโซจูหมดไปกี่ขวด และซัดหมูสามชั้นย่างไปกี่กิโล แต่ที่แน่ ๆ ก็คือเธอเมามายจนเดินไม่ไหว จนโชนแสงต้องแบกเธอขึ้นหลังมาส่งที่หน้าที่พัก โชคดีของโชนแสงที่ร้านกับอพาร์ตเม้นต์อยู่ห่างกันไม่มากนัก ไม่อย่างนั้น เขาน่าจะหลังหักกระดูกเสื่อมไปหลายวัน
“คืนนี้อากาศดีจังเลย...อ่า...รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกในซีรี่ส์เกาหลีเลยอ่ะ” ภาพฝันที่เธออยากให้เกิดขึ้นระหว่างเธอกับแทนตะวัน.. “อาห์ อากาศข้างบนดีจังเลยอ่ะ ลมเย็นชะมัด อืออ..อ่า..”
“รู้สึกดีใช่มั้ย แต่หลังเราจะหักแล้ว”
“นายมันอ่อนน่ะสิ แค่นี้ก็ไม่ไหว”
“อืม แค่ 70 อ่ะนะ”
“69.8ย่ะ แต่อีกไม่นาน ฉันจะน้ำหนัก 45 ฉันจะตัวเล็ก จะเป็นไอ้ตัวเล็กของผู้ชายสักคน”
โชนแสงยิ้มกริ่ม “แต่เราชอบอวบๆนะ”
“ก็เรื่องของนายดิ”
“ไอ้คิม!” เสียงของแทนตะวันแผดลั่นปลุกเธอให้ตื่นจากฝันหวานของการเป็นนางเอกซีรี่ส์เกาหลี
“อ้าวไอ้แทน” โชนแสงหันไปมองแทนตะวันที่กำลังเดินมาด้วยสีหน้าค่อนข้างไม่พอใจ ราวกับพ่อจอมดุเห็นลูกสาวมากับผู้ชาย
“เกิดอะไรขึ้น!” ถามเสียงแข็ง ด้วยสีหน้าไม่พอใจ ทำเหมือนเขาเป็นฆาตกรงั้นแหละ
“คิมเมาเดินไม่ไหวน่ะ กูก็เลย...”
แทนตะวันมองคิริมาด้วยสายตาเย็นชา “มันขอให้มึงแบกมันใช่มั้ย”
“อืม”
แทนตะวันส่ายหน้าระอาใจ “ถ้าไอ้โชนหลังหักขึ้นมา มึงรับผิดชอบไหวมั้ยไอ้คิม ไม่ดูตัวเองเล๊ย”
คิริมาทำหน้าเซ็งใส่แทนตะวัน ก่อนจะกระเสือกตัวลงจากแผ่นหลังของโชนแสงเสียเอง แล้วลงมายืนคั่นกลางระหว่างสองหนุ่ม กลิ่นเหล้าฟุ้งไปหมด
- ผู้เขียน
