บทที่ 43 อารมณ์ชั่ววูบ
หลังจากที่กินยาไปไม่เกินครึ่งชั่วโมง คนตัวเล็กก็นอนหลับไปเพราะฤทธิ์ของยา จนเวลาล่วงเลยเป็นเวลาสามทุ่ม ทว่าคนตัวเล็กกลับสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกที ด้วยเสียงประตูจากด้านนอก
เปลือกตาของมิชรินทร์ค่อย ๆ เปิดขึ้นด้วยความหนักอึ้ง ใช้มืออีกข้างพยุงตัวให้ลุกขึ้น จนรู้สึกเจ็บแปล๊บที่มือบาง
“โอ้ย” หญิงสาวร้องเสียงหลง พร้อมกับนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ลืมไปเสียสนิทว่ามีแผลอยู่
เจ้าของใบหน้าสวยขมวดคิ้วเล็กน้อย ใครมาเคาะประตูดึก ๆ ดื่น ๆ ไม่รู้จักเกรงใจกันบ้างเลย หรือว่าจะเป็นวิเวียนกันนะ
แกร็ก !
มือเล็กค่อย ๆ เอื้อมมือไปเปิดประตูอย่างช้า ๆ แต่กลับถูกประตูผลักเข้ามาจนถอยหลังไปหลายก้าว ดวงตาคู่งามช้อนตาขึ้นมองยังผู้มาเยือน พบว่าเป็นประธานบริษัทเอแอลกรุ๊ป
“มาทำไมคะ”
“….” อัลเฟรดไม่พูดะไร ได้แต่จ้องมองมิชรินทร์ด้วยแววตาที่เรียบนิ่ง ภายใต้ใบหน้าที่นิ่งเรียบนั้น ซ่อนความน่ากลัวเอาไว้ ควา
