ญานิดาหน้าซีดตกใจ เมื่อผู้จัดการร้านอาหารเล็กๆ ที่หล่อนทำหน้าที่เป็นพนักงานบัญชีเรียกหล่อนมาไล่ออก แถมยังไม่ยอมจ่ายค่าจ้างสิบกว่าวันที่ทำมาด้วย
“ดิฉันทำอะไรผิดหรือคะ ทำไมถึง...”
“เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก แต่ฉันรับเธอทำงานต่อไปไม่ได้จริงๆ” ผู้จัดการร้านมีสีหน้ากังวลใจไม่น้อย ขณะชำเลืองมองไปยังหน้าร้านด้วยสายตายำเกรง
“ทำไมล่ะคะ ดิฉันจะทำงานให้มากกว่านี้ ขอเพียงแต่...”
“สามีของเธอคงไม่ยอม เธอกลับไปเถอะนิดา เขารออยู่หน้าร้าน หากเธอไม่ยอมไป ฉันจะต้องเดือดร้อนแน่ๆ”
“สามีหรือคะ?”
คิ้วโก่งเลิกขึ้นสูงด้วยความกังขา สมองนึกไปถึงลูเซียสทันทีเพราะเขาคือผู้ชายเพียงคนเดียวในชีวิต แต่ก็รีบลบทิ้งเพราะผู้ชายหล่อเนี้ยบคนนั้นไม่มีทางมาปรากฏตัวที่นี่อย่างแน่นอน อย่างเขามันต้องร้านอาหารหรูๆ ในโรงแรมใหญ่ๆ มีสาวสังคมสวยๆ คลอเคลียอยู่ไม่ห่าง
ญานิดาน้ำตาซึมเมื่อสมองไม่รักดีผุดภาพบนหน้าหนังสือพิมพ์หลายๆ ฉบับท
