สองมือใหญ่สีแทนของลูเซียสยกขึ้นกุมศีรษะทุยของตนเองเอาไว้แน่น แม้ใบหน้าหล่อเหลาจะยังคงฉาบด้วยความเย็นชาดุจเช่นทุกวัน แต่ใครจะรู้เล่าว่าตอนนี้หัวใจกำลังพังยับเยิน ใบสำคัญการหย่าที่ญานิดาเซ็นทิ้งไว้ให้ยังคงวางอยู่บนเตียงนอน เตียงนอนที่เขากับหล่อนเคยนอนกกกอดกันอย่างมีความสุข
แต่ตอนนี้ทุกอย่างว่างเปล่า ญานิดาจากไปแล้ว แม้หล่อนจะไม่ได้กลับไปอยู่กับไอ้ระยำกรรชัยก็ตาม มันน่าอาเจียนยิ่งนักที่เขายังไม่อาจตัดใจจากผู้หญิงแพศยาคนนี้ได้สักที โหยหาทุกครั้งที่จ้องมองเตียงกว้าง กลิ่นสาวยังคงอบอวลอยู่ในความรู้สึกไม่เสื่อมคลาย
เสื้อผ้าหรือแม้แต่เครื่องประดับที่เขาซื้อให้ เจ้าหล่อนก็ไม่ได้เอาไปเลยแม้แต่ชิ้นเดียว หล่อนคงไม่อยากจะนึกถึงเขาล่ะมั้ง หล่อนเกลียดเขาจะตายนี่ ที่ยอมอยู่ด้วยก็เพราะเขามัดมือชกจับหล่อนจดทะเบียนสมรสเอาไว้
เขามันช่างหน้าด้าน ผู้หญิงเขาไม่รักก็ยังจะพยายามไขว่คว้ากักขังเอาไว้อีก แต่สุดท้า
