ตอนที่ : 42 ง้อ

1260 คำ

ตกเย็นวันเดียวกัน "หายไปไหนกันหมด" ลิตาพึมพำกับตัวเอง เพราะมัวแต่อยู่ในสวนออกมาอีกทีก็ไม่เจอใครแล้ว ลูกชาย แม่ หรือแม้กระทั่งน้องชายของเธอ แถมรถของอนาวินก็ไม่อยู่ด้วย พากันออกไปไหนหรือเปล่าเนี่ย ยังไม่ทันที่เธอจะได้ทำอะไรต่อจากนั้น รถของอนาวินก็ขับเข้ามาจอดตรงที่เดิมที่เคยจอด จากนั้นคนในรถก็พากันเดินออกมา "แม่ไปไหนมากัน?" "ฉันพาน้องชายเธอไปดูรถน่ะ ให้แม่ไปด้วย จะได้ให้ซื้อเป็นชื่อของแม่" อนาวินตอบ "แม่ นี่มันอะไรกัน?" เธอถามด้วยความตกใจ เพราะเธอไม่รู้เรื่องที่เขาซื้อรถให้เลย "รถมอเตอร์ไซค์ไงครับ พี่วินเขาซื้อให้ จะได้มีรถคันใหม่ขี่ คันนั้นมันเก่าแล้วนะ" "....." เธอไม่ได้ตอบหรือต่อว่าอะไรเขา แต่เรื่องแบบนี้ก็น่าจะปรึกษาหรือพูดกันก่อนสักนิด ไม่ใช่ตัดสินใจแล้วลงมือทำเองเลย เธอไม่ได้จะห้ามแต่ก็ต้องตกลงกันก่อน เจ้าตี๋น้องชายของเธอกำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่น อาจจะทำอะไรแผลงๆ ได้ ซึ่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม