เสียใจแต่ไม่แคร์

1776 คำ

@หนึ่งชั่วโมงต่อมา เสียงเพลงในผับหรูดังอย่างต่อเนื่อง ดังกระหึ่มจนแทบสั่นสะเทือนพื้น ปลุกเร้าความคึกคักของบรรดานักเที่ยวราตรีที่พากันตบเท้าก้าวเข้าสู่สถานที่แห่งการปลดปล่อย ความคึกคักนั้นแล่นผ่านสายลมเย็นชื่นใจและแสงไฟสลัวหลากสีที่ส่องกระทบใบหน้าผู้คน นับดาว นั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะตัวเดิม ใบหน้าสวยหวานที่โดดเด่นสะดุดตากว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ในผับ ทว่าภายในดวงตากลับแฝงความเศร้าซึมลึก แม้ริมฝีปากจะยิ้มบาง ๆ เธอยังคงโยกเบา ๆ ไปกับเสียงเพลงด้วยท่าทางที่ดูผ่อนคลาย แต่มิอาจปิดบังความเหงาในใจได้ ชายหนุ่มหล่อหน้าคมเดินเข้ามา พร้อมยิ้มที่อบอุ่น ท่าทางมั่นใจ ผิวพรรณที่สะท้อนแสงไฟท่ามกลางเสียงเพลงก้องกังวาน เขาโน้มตัวเข้ามาพูดคุยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "มาคนเดียวเหรอครับ" สายตาคมจับจ้องมองนับดาวอย่างตั้งใจ ดวงตาของเขาเปล่งประกายความสนใจและความเป็นมิตร "มากับเพื่อนค่ะ แต่โดนเพื่อนทิ้ง เลยต้องนั่งเหงาอยู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม