เมื่อบุคคลที่สามอย่างธามออกไป ภายในห้องของรองประธานแห่งนี้ก็เย็นเยียบลงมากกว่าเก่า
มินตราสัมผัสได้ถึงแววตาของดรัณภพดำมืดลงเมื่อเธอหันมามอง เธอตัดสินใจนั่งลงบนโซฟาอย่างเดิม มือวางไว้บนหน้าตัก ส่วนสามีนั่งเอนแผ่นหลังกว้างพิงไปกับพนักโซฟา ดวงตาสีนิลจดจ้องเธอนิ่ง
"รู้ไหมว่าทำอะไรผิด"
เสียงทุ้มต่ำของดรัณภพกระตุ้นให้มินตราหายใจลำบาก เขาดูน่ากลัวกว่ายามปกติ
เธอครุ่นคิดหนัก มือที่วางกุมไว้เริ่มชื้นเหงื่อจนเย็น
อะไรที่ทำให้เขากรุ่นโกรธอีก...
"มิน...มินไม่ทราบค่ะ"
ความเงียบเข้าเกาะกุมทั่วทั้งห้อง มินตราคล้ายถูกเขาสาปให้เป็นหิน แววตาที่เขามองมาคล้ายกับแววตาในคืนนั้นที่เขากระชากเสื้อเธอออกจากกายจนเม็ดกระดุมหลุดร่วง
ร่างกายพรั่นพรึงและร้อนผ่าวเพียงแค่ย้อนนึกถึง
เขากำลังจะให้เธอทำหน้าที่อีกหรือไม่...
คงไม่ใช่ในสถานที่แห่งนี้หรอกกระมัง แต่มินตราก็ไม่สามารถล่วงรู้ความคิดเขา
ทว่าก่อนที่จะได้จินต
