อิสระที่เพิ่งเคยพบเจอ
1300 คำ
"ไบรท์ มันไม่โป้ไปเหรอ?"
หญิงสาวในชุดเกาะอกสีดำตัวจิ๋วเผยให้เห็นไหล่เล็กและเนินอกขาวเนียน หน้าอกหน้าใจที่มีน้อยนิดจนเธออยากจะไปทำเรื่องขอรับเงินคนพิการ เพราะคิดว่าตัวเองอวัยวะไม่ครบสามสิบสอง แม่ก็ให้มาน้อยซะจริง อิยิ้มจะร้อง...
มือเรียวก็ยุ่งอยู่กับการดึงกระโปรงสั้นแบบนักเรียนญี่ปุ่นลงอยู่ไม่ขาด เธอรู้สึกว่ามันสั้นไป ปกติไม่เคยแต่งแบบนี้เลยสักครั้ง เธอไม่ค่อยมั่นใจในการเเต่งตัวของตัวเองสักเท่าไร ยิ่งแฟนเก่าเธอคนนั้นเอาแต่ว่าเธออย่างโน้นอย่างนี้ บ้างก็ไม่น่ามอง บ้างก็น่าเกลียด จนเธอหมดความมั่นใจในตัวเองไปโดยไม่รู้ตัว
"ไม่สั้นหรอก สวยออก"
เจ้าของเรือนผมสั้นสีน้ำตาลเซ็ททรงผมอย่างดี เขาเเต่งตัวง่ายๆ เพียงแค่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ กับกางเกงขายาวสีเดียวกัน ดูเรียบง่าย แต่ดูดีเวอร์ เท่ระเบิดไปเลย…
"เราใส่เองก็ได้"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราทำให้"
เธอร้องห้ามชายหนุ่มที่กำลังก้มลงคุกเข่าสวมรองเท้าหนังข้อสูงให้เธออย่างตั้งใจ เขาทำให้เธอทุกอย่าง ทั้งเตรียมชุด เตรียมเครื่องประดับสีเงินที่อยู่บนข้อมือเธอ และสร้อยสีเดียวกันที่อยู่บนคอระหง
แถมมีอีกอย่างที่ถ้าใครได้รู้ได้ฟังคงต้องควักหูขยี้ตาหลายรอบ เพราะไม่น่าเชื่อว่าคนแบบเขาจะทำได้ นั่นคือการ "แต่งหน้า" เขาเเต่งหน้าให้เธอเองกับมือ นึกสภาพเขาสวมบทบิวตี้บล็อกเกอร์ลูกครึ่งหน้าเหี้ยมรอยสักเต็มตัว นั่งบรรจงเเต่งหน้าให้เธอจนสวยสะบัดได้อย่างตอนนี้
น่าทึ่งใช่ไหมล่ะ? แต่เขาคนนี้ทำได้จริงๆ
"เสร็จเเล้ว"
"จริงๆ ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้นะ เรา เอ่อ..."
เหมือนเธอกำลังจะพูดอะไรกับเขาสักอย่าง แต่ก็ติดอยู่ตรงลำคอไม่กล้าเอ่ยมันออกมาอย่างชัดเจน
"คิดซะว่าทำเพื่อเพื่อนก็ได้ ช่วงนี้เราเป็นเพื่อนกันไปก่อน" เขาเอ่ยพลางยิ้มกริ่ม ตอนนี้เป็นเพื่อนให้เธอสบายใจก่อน ตอนหน้า หึๆ
"ได้เหรอ?"
"อื้อ"
"ก็ได้ ไบรท์เพื่อนเลิฟ" เจ้าของใบหน้าสวยในตอนนี้ กำลังยิ้มจนตาหยีให้กับเขา
ยิ้มวันนี้…หลังจากแต่งหน้าแล้วเธอกลายเป็นคนสวยขึ้นมาทันที เพราะลุคที่เขาแต่งให้คือลุคสาวๆ สายฝอ สวยเฉี่ยว สวยสะกด ยิ้มเป็นคนที่หน้าตาป็นเอกลักษณ์ น่ารักในเวลาปกติ แต่ถ้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์หลากหลายก็จะดูสวยไปอีกแบบ เธอมีครบทุกอย่าง ขาดแค่ความมั่นใจเท่านั้น
"แต่มันจะไม่โป้จริงๆ ใช่ไหม" เธอถามย้ำเพื่อเพิ่มความมั่นใจ
"มีอะไรให้โป้ด้วยเหรอ?"
"ไบรท์! "
"อ๊ะ หยอกๆ ฮ่ะๆ สวยจะตาย สวยมาก"
เมื่อได้ยินเขาย้อนเธอกลับด้วยประโยคแสนเจ็บจี๊ด ยิ้มถึงกับตะโกนเรียกชื่อเขาเสียงดังลั่น หนำซ้ำยังเอียงคอมองชายหนุ่มตาเเข็ง จนอีกคนที่เห็นท่าทางของเธอแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
"เก๋ออก ไม่ต้องมีมาก ธรรมชาติดี"
"ธรรมชาติลงโทษน่ะสิ"
คล้ายกับหญิงสาวตัดพ้อตัวเอง เธอไม่ค่อยชอบใจในสรีระตัวเองสักเท่าไร แต่จะให้ไปทำศัลยกรรมก็กลัวเจ็บ เธอคิดว่าเธอไม่โดดเด่น ไม่น่าสนใจเพราะรูปร่างหน้าตาตัวเอง
"ลงโทษยังไงให้น่ารักขนาดนี้"
เสียงทุ้มเอ่ยพลางยิ้มกรุ่มกริ่ม ใครบอกว่าเธอไม่สวยกันนะ เขาอยากจะควักลูกตา และเลาะฟันมันออกมาจริงๆ
"ไบรท์เป็นคนที่สอง ที่บอกว่ายิ้มน่ารัก"
เจ้าของดวงตากลมช้อนมองเขาที่ตัวสูงกว่าเธอมาก ใบหน้าของเธอสูงเพียงใต้อกเขาเท่านั้น ทำให้ทุกครั้งที่พูดคุยกัน เธอต้องแหงนหน้ายืดคออยู่เสมอ
"คนเเรกล่ะ?" ชายหนุ่มลองถาม
"ยาย ยายบอกว่ายิ้มน่ารัก ยายบอกว่ายิ้มตัวเล็กยิ้มจะเหมือนเด็กอยู่ตลอด ไม่แก่ "
"ท่านพูดถูกนะ เราไปกันเถอะ "
"อื้อ "
.............
ณ ผับ F ...
เพียงไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงผับที่เขานั้นเป็นหุ้นส่วนอยู่ ไบรท์ไม่ได้พาเธอเดินเข้าประตูด้านหน้า เขาพาเธอเข้ามาทางประตูโซนด้านหลังที่มีไว้สำหรับ ผู้บริหารและวีไอพีโดยเฉพาะ
ตอนแรกเธอก็เกร็งๆ เเต่เพราะคนที่เดินนำอยู่ด้านหน้า ยื่นแขนแกร่งมาให้เธอใช้เป็นที่ยึดเหนี่ยวอาการประหม่า เธอเลือกที่จะดึงแขนเสื้อเขาไว้เท่านั้น ไม่กล้าจับมือถือเเขนโดยตรง เพราะเธอกับเขาเพิ่งรู้จักกันได้เพียงสองวัน แต่จะไม่จับเลยก็กลัวจะเสียน้ำใจ?
"เรามีคุยงานกับเพื่อน ยิ้มอยากเข้าไปด้วยไหม?"
พอมาถึงหน้าห้องซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของผับ ทางเดินจะเป็นช่องเเคบ ซ้ายขวาจะเป็นห้องที่เปิดให้ใช้บริการสำหรับคู่รักคู่ซ้อมคนไหนที่ต้องการจะศึกษาดูใจกันต่อ ส่วนสุดทางห่างออกไปน่าจะเป็นห้องสำหรับผู้บริหารอย่างพวกเขาสินะ
"ถ้าไบรท์มีงาน ยิ้มรอข้างนอกได้นะ"
ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่มีความคิด เอาแต่ตัวติดเขาตลอด เธอแยกแยะได้ระหว่างเรื่องงานกับเรื่องที่ไม่ค่อยจำเป็น ให้เธอนั่งรอเฉยๆ ก็ได้ หรือไม่ก็ทำความสะอาดเช็ดฝุ่นไร ระหว่างรอยังได้เลย เธอชอบจะตาย...
"มีงานให้เราทำรอได้นะ ทำความสะอาดอะไรพวกนี้"
พรืด! ไบรท์หลุดขำออกมาจนตัวโยก เขาอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงจริงๆ เธอคิดได้ยังไงว่าเขาพาเธอมาผับเพื่อมาทำความสะอาด แต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้ คิดสภาพตอนเธอถือไม้กวาดแบกไม่ถูเขายิ่งขำหนัก
"ฮ่าๆ ๆ แต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้คิดจะมาขัดส้วมหรือไง"
"อ้าว ก็ไม่รู้ว่าจะให้ทำอะไรนี่นา"
เธอไม่เคยกินเหล้า ไม่เคยเที่ยวผับมาก่อน ประสบการณ์ท่องราตรีเท่ากับศูนย์ ปกติเรียนเสร็จก็กลับหอพักทำงานบ้านทำกับข้าวอ่านหนังสือรอกันต์ทุกวัน ชีวิตเธอมีแค่นั้นจริงๆ
"ก็บอกแล้วไงว่าจะพามาสนุก งั้นเดี๋ยวลงไปกับผู้ช่วยเราก่อนก็ได้ อยู่ข้างล่างรอ อยากกินอะไรก็สั่งได้เลยนะ"
ชายหนุ่มยิ้มหวานให้กับหญิงสาว เขายิ้มให้เธอบ่อยมากขึ้นจริงๆ ยิ้มแล้วหล่อ ยิ้มแล้วคือดีมาก...
"นานไหมกว่าจะเสร็จ" ไม่รู้จะถามเขาแบบนั้นทำไม ไม่มีสิทธิ์นั้นซะหน่อย แต่เธอก็ถามไปแล้ว
"ไม่นานครับ"
ก่อนที่เขาจะหันไปชำเลืองสายตามองผู้ช่วยสองคนที่เอาแต่ยืนเงียบ เเละเหมือนผู้ช่วยเขาจะรู้หน้าที่เป็นอย่างดี หนึ่งในนั้นผายมือให้ยิ้มและเดินนำทางเธอไป ส่วนอีกคนยังยืนอยู่รอฟังคำสั่งบางอย่างจากชายหนุ่ม ที่พอร่างเล็กโบกมือหยอยๆ ลับตาเขาไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าก็หุบลงทันที ก่อนจะเอ่ยเสียงเเข็ง ตามแบบฉบับ...
"ดูให้ดี หมาตัวไหนเข้ามาวุ่นวายกับเธอ ลากไปกระทืบ"
จะว่าสองมาตราฐานก็นับว่าไม่ผิด เขาก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เวลาอยู่กับเธอมักจะเป็นอีกคนที่พูดตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอย แต่เวลาอื่นเขาก็คือไอ้นิ่งหน้าโหด อย่างสมบูรณ์...
- ผู้เขียน
