เช้าวันถัดมา...
ยิ้มและไบร์ทตัดสินใจกลับกรุงเทพก่อนกำหนด ทั้งสองได้พูดคุยกันถึงมารผจญที่บากหน้ามาวุ่นวายกับเธอและเขา
อีกอย่างไบร์ทเองก็มีงานด่วนเข้ามาพอดีทั้งสองจึงตัดสินใจเดินทางกลับ เมื่อมาถึงยังไม่ทันเก็บของเสร็จไบร์ทก็รีบขอตัวไปที่ผับทันที ตอนนี้ห้องทั้งห้องจึงเหลือเพียงยิ้มกับเจ้าสมชายเท่านั้น
"เมี้ยว ~ๆ ๆ ๆ"
"เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว อย่าร้องสิ"
เธอนั่งคุยกับเจ้าสมชายอย่างจริงจัง ร่างเล็กนั่งกอดเข่าท่าทีเหงาหงอย ไม่ใช่เธอคิดถึงเขาคนนั้นมากสักหน่อย เพียงแค่..เพียงแค่ นั่นแหละเธอคิดถึงไบร์ทที่สุด ห่างเขายังไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเหมือนห่างเขาเป็นชาติกันนะ
"เฮ้อ~ เมื่อไหร่จะกลับนะ" เสียงถอนหายใจยาวเหยียดพร้อมกับก้มดูนาฬิกาบนหน้าจอมือถือที่วางอยู่ด้านข้าง
นี่ก็เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว แต่เขาคนนั้นยังไม่กลับมาเลยไม่รู้ว่างานยุ่งมากมายขนาดไหน หรือเธอจะตามไปที่ผับเ
