"กลัวเหรอ?"
ใบหน้าสวยดูเรียบเฉยกับคำถามของเขา เเน่นอนว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว แต่ก็ไม่ได้เกลียดเขาและคนในครอบครัวเขา
"ไม่กลัวหรอก แต่แค่ทำใจไม่ได้"
"......"
"เฮ้อ~~" ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ข้างกายเธอ พร้อมกับพ่นลมหายใจยาวเหยียดคล้ายกับเหนื่อยและปลงตก
"ยากเหมือนกันเนอะ"
"ยากอะไร?" ยิ้มเอียงคอถาม พลางเลิกคิ้วสูง
"ยอมรับความจริงไง"
มาแปลกจะมาองมาอินบทอะไรอีกล่ะพ่อคุณ แต่ทำไมครั้งนี้ถึงดูต่างจากครั้งก่อนๆ แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังเป็นเขาที่เจ้าเล่ห์จอมแผนการ เธอไม่มีทางเชื่อใจเขาได้ร้อยเปอร์เซ็นเเน่นอน
"ไม่เห็นยากเลย ตอนนี้นายก็อยู่กับความจริงไม่ใช่เหรอ ที่มาในวันนี้ไม่ใช่เพราะหลงเหลือความรู้สึกอะไรให้นายหรอกนะ นี่มาเพราะห่วงม๊าค่า"
ยิ้มเอ่ยอธิบายดักอีกคนไว้ก่อนเผื่อเขาคิดอะไรเพ้อเจ้อ พร้อมกับท่าทีไม่ยี่หระของเธอ มันคงชัดเจนเเล้วว่าเธอคิดอย่างที่พูด ส่วนอีกคนพอได้ยินประโยคที่เธอบอก เขาก็
