เสียงฝนกระทบพื้นดินทำให้คนที่กำลังหลับฝันดีตื่นจากนิทรา อังเปาปรือตาตื่นขึ้นด้วยอาการงัวเงียก่อนจะเบิกตาโตหลังจากเห็นว่าตัวเองนั่งหลับคาอกของอินทรทั้งคืน ชายหนุ่มยังนั่งพิงเสาหลับไม่รู้สึกตัว ท้องฟ้าอึมครึมแต่ก็สามารถรับรู้ได้ว่านี้เป็นช่วงเช้าตรู่ของวัน
เผลอหลับตรงนี้ไปได้ไงเนี่ย ปากเล็กขยับพร่ำบ่นกับตัวเองก่อนจะเขย่าแขนปลุกคนน้อง
อินทรตื่นง่ายเพียงแค่เขย่าตัวเล็กน้อยเขาก็รู้สึกตัวแล้ว ตอนนี้ยังไม่ทันสว่างและโชคดีที่ไม่มีใครตื่น
“ทำไมเมื่อคืนเราถึงนอนกันตรงนี้ล่ะ” ดีนะที่ไม่ถูกผีหลอกหรือโดนยุ่งกัดตาย
อินทรยังมีอาการมึนงงคล้ายกำลังเมาความง่วง เขาเผลอหลับไปช่วงก่อนจะเช้าไม่กี่ชั่วโมงเพราะมัวแต่นั่งตบยุงไล่ตัวน่ารำคาญให้พี่สาวในอ้อมกอดทั้งคืน
“ผมผล็อยหลับไปขอโทษนะ”
“ขอโทษทำไมฉันสิต้องขอโทษ ทำนายลำบากทั้งคืนเลย”
ทันทีที่อินทรตื่นอังเปาก็สังเกตเห็นว่าอีกคนน่าจะมีอาการชาไปทั้งร่างเพราะ
