จุดเริ่มต้นที่ร้อนแรง

1103 คำ

โรงพยาบาล เพชรพิรุณวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในโรงพยาบาล เธอมองหาแม่อยู่นาน ก่อนเห็นแม่นั่งอยู่หน้าห้องตรวจ “แม่ พ่อเป็นยังไงบ้างคะ” “อื้อ เจ็บหนักอยู่ลูก รอหมอเขาตรวจอยู่” คนเป็นแม่นั่งก้มหน้าร้องไห้ “แม่ไม่ร้องไห้สิคะ” มือน้อยลูบไหล่แม่สายทิพย์ปลอบประโลมคอยให้กำลังใจ “เพชร เราไม่เหลือเครื่องมือทำมาหากิน แล้วลูก พวกนั้นทุบตีทำลายแตกพังหมดไม่เหลือชิ้นดีเลย ทั้งรถเข็นก็ไม่เหลือ” แม่สายทิพย์ร้องไห้เสียดายของทำมาหากิน ไหนจะสามีที่โดนทำร้าย ไม่รู้ค่ารักษาจะเยอะแค่ไหน แต่โชคดีที่มีบัตรทองในการรักษาฟรี “แม่ แม่กู้เงินพวกนั้นมาเยอะเลยเหรอคะ” เพชรพิรุณถามแม่สายทิพย์ “เอ่อ มันจำเป็นเพชร ช่วงนี้มันขายของไม่ค่อยดี” คนเป็นแม่ก้มหน้า แม่สายทิพย์ไม่กล้าสู้หน้าลูกสาว เงินที่กู้มามันเยอะ เพราะกู้มาเรื่อยไปจนมันพอกพูนขึ้นเรื่อย ๆ เพชรพิรุณนั่งนิ่ง ภายในใจคิดถึงค่าเทอมที่ต้องจ่าย มันล่วงเลยเกินเวลาที่ทางมหาวิทยาลัยกำหนด เธอคิดจะถามแม่สายทิพย์เหมือนกัน แต่พ่ออรุณโดนทำร้ายเสียก่อน เธอจึงไม่ได้เอ่ยถาม หญิงสาวเห็นสภาพพ่ออรุณ แล้วร้องไห้โฮพ่ออรุณเจ็บหนักเอาเรื่อง หมอให้นอนดูอาการสามวันถึงให้กลับบ้าน “เพชรกลับบ้านก่อนได้นะลูก แม่จะเฝ้าพ่ออีกหน่อย” “กลับพร้อมกันก็ได้ค่ะ” เธอห่วงพ่ออรุณ “อื้อ ตามใจหนู” ความเงียบเข้าปกคลุมห้องทั้งห้อง “แม่” เพชรพิรุณเรียก “ฮึ” “หนูจะไปทำงานหลังเลิกเรียน และเสาร์อาทิตย์ช่วยพ่อกับแม่นะคะ” “งานที่ไหนกันลูก หนูยังเรียนไม่จบ จะมีที่ไหนรับละ” “เป็นงานเสิร์ฟในผับจ้ะ มีเพื่อนไปทำกันหลายคนค่ะ” เธอได้ยินกลุ่มรุ่นพี่พูดถึงผับแห่งนี้กันบ่อย รายได้ดี “อันตรายลูก” “แม่ค่าเทอมทางมหาวิทยาลัยทวงถามมาแล้วนะคะ” หญิงสาวยอมบอก “อื้อ ขอโทษทีแม่ลืม” จริง ๆ ไม่ได้ลืมแต่ไม่มีเงินให้ลูกได้ไปจ่าย “หนูรู้ว่าแม่ไม่มี หนูถึงอยากช่วยแม่หาเงินอีกแรง ให้หนูไปเถอะนะแม่ เผื่อมีเงินคืนพวกเจ้าหนี้นอกระบบบ้าง” เพชรพิรุณหาทางช่วยครอบครัว “ขอบใจนะเพชร หนูระวังตัวด้วยนะลูก” อย่างน้อยลูกก็มีน้ำใจอยากช่วย อีกอย่างช่วงนี้คงไม่ได้ขายของ เพราะเครื่องมือทำมาหากินมันพังพินาศแตกเสียหายหมด “ค่ะแม่” สองแม่อยู่โรงพยาบาลจนหมดเวลาเข้าเยี่ยม จึงพากันออกมายืนรอรถเมล์เพื่อกลับบ้าน ถัดมาสามวัน ณ ผับอัศวิน เพชรพิรุณเลิกเรียนเธอก็ตรงไปยังผับทันที เพื่อสมัครงานทำ เธอถามหาเจ้าของร้าน โชคดีที่เขาตรวจตราภายในร้านอยู่ พนักงานจึงเดินมาบอกเจ้าของร้าน “อายุเท่าไหร่” อัศวินมองหน้าเด็กสาวตรงหน้า “สิบเก้าปีค่ะ” “มั่นใจที่จะทำงานที่นี่จริง ๆ ใช่ไหม” อัศวินถามเพื่อความมั่นใจ “ใช่ค่ะ หนูต้องการหาเงินใช้หนี้นอกระบบกับค่าเทอมค่ะ” เพชรพิรุณตอบอย่างไม่ลังเล แม้ใจจะสั่นกลัว “อื้อ ตกลงคืนนี้เริ่มงานได้เลย เดี๋ยวให้พี่เขาเอาชุดมาให้เปลี่ยน” ก่อนที่อัศวินจะต่อสายหาพนักงาน ให้มาพาหญิงสาวไปเปลี่ยนชุดเริ่มงานทันที และนี่คือการได้พบเจอศรทิน //////////////// เวลาตีห้า “อื้อ” หญิงสาวขยับร่าง เข้าหาความอบอุ่น แต่ต้องยกมือขึ้นปิดปาก เมื่อเธอนอนอยู่ในอ้อมกอดชายแปลกหน้า หญิงสาวยกแขนชายหนุ่มออกจากเอว เธอขยับถอยห่างคนตัวโตอย่างเงียบและเบาที่สุด หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มที่ได้ความสาวของเธอไปคนแรก อยู่ ๆ น้ำตาก็ไหล ร่องรอยจ้ำแดงทั่วทั้งตัว ร่างกายปวดร้าวระบมโดยเฉพาะจุดกึ่งกลาง ทันทีที่ขาวาดลงพื้น เธอล้มลงฟุบกองที่พื้นไม่เป็นท่า รีบหันหน้ามองคนตัวโต ดีที่เขายังไม่รู้สึกตัว หญิงสาวรีบคลานหาเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ พาตัวเองออกจากห้องพักหรูชายหนุ่มทันที ที่ผับของรุ่นพี่ศรทิน หญิงสาวตัวเล็กน่ารัก ตาโต ผมยาว เธออยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยว เข้ามาติดต่อขอพบเจ้าของผับ เพื่อสมัครงานทำช่วงเลิกเรียน หวังหาเงินเป็นค่าใช้จ่าย ในการเรียนและได้ช่วยเหลือพ่อแม่อีกทาง “ต้องการเท่าไหร่” หญิงสาวทำหน้างง ๆ “รายได้ต่อครั้งหรือต่อเดือน” “ต่อเดือนค่ะ” เธอเข้าใจว่าเงินเดือนที่เธอจะได้รับ “อื้อ รับแขกได้หมดใช่ไหม” เจ้าของผับถาม “ได้ ได้หมดค่ะ” แค่งานบริการชงเหล้าเบียร์ เธอทำได้หมดแหละ “อื้อ งั้นก็เริ่มงานได้” อัศวินยิ้มให้ กลุ่มของศรทิน “เฮ้ย เทน วันนี้มีสาวสวยมาของานทำว่ะ” อัศวินรู้จักศรทินในฐานะที่เขาเป็นรุ่นพี่ เพราะชายหนุ่มมักจะหาสาว ๆ ให้ศรทินบ่อย ๆ “จริงดิ สวยไหมพี่” ทันทีที่เปิดเข้ามาในห้องวีไอพี “สวย น่ารัก ตาโตที่สำคัญตัวเล็ก ดูซื่อ ๆ คงมาหาเงินใช้จ่ายแหละ” “อยากเห็นแล้วสิ” “อื้อ ให้เปลี่ยนชุดเดี๋ยวคงมา” ชุดประจำของผับ ทันทีที่ประตูเปิดเข้ามา สายตาหนุ่ม ๆ มองตาเป็นมัน หญิงสาวมาใหม่ดูประหม่าทันที ไม่คิดว่าจะมีผู้ชายหลายคนอยู่ในนี้ สองมือจับกระโปรงสั้นจู๋แน่น “เฮ้ย กูจองคนนี้วะ” ศรทินพูดขึ้นก่อนใคร “อะไรวะ ของใหม่ ๆ มึงจองก่อนเพื่อนเลยว่ะ” เพื่อนในกลุ่มพูดขึ้น “มันแน่อยู่ละ ฮ่า ๆ” ศรทินหัวเราะ “เบา ๆ กับน้องเขาหน่อยนะเทน น้องใหม่อยู่” ก่อนอัศวินจะลุกขึ้นเดินไปหาหญิงสาว “บริการพี่ ๆ เขาให้ดี ๆ นะครับ” ก่อนอัศวินเปิดประตูไปดูลูกค้าคนอื่น ๆ “ค่ะ” น้ำเสียงสั่นเครือ “ยืนบื้ออะไร ชงเหล้าสิ” ศรทินร้องสั่ง “ค่ะ ๆ” เธอสะดุ้ง “ว้าย ปล่อยค่ะ” เขาดึงแขนเธอให้นั่งลงบนตัก เพราะความเมา “บริการฉันคิดเท่าไหร่” กลิ่นกายอ่อน ๆ ในร่างหญิงสาวช่างหอมตราตรึง “สามหมื่นค่ะ” “ได้ เลขบัญชีมา” ศรทินยิ้ม “ค่ะ” เธอบอกเขาไป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more