พี่ว้ากหน้าดุ
1337 คำ
“ชื่ออะไร” ศรทินหน้านิ่งเรียบเฉย
“คะ”
“ถามว่าชื่ออะไรครับ” ชายหนุ่มเสียงเข้ม
“นางสาวเพชรพิรุณ เลิศโสภณ หรือ เพชร” น้ำเสียงประหม่านิดหน่อย
หญิงสาวตัวเล็กน่ารัก อ่อนหวาน อายุสิบเก้าปี ครอบครัวยากจน ทำงานส่งตัวเองเรียน ชายหนุ่มมองหญิงสาวตัวเล็ก แขนขามีแผลที่เขาเป็นคนทำเธอเจ็บ ผมดำขลับถูกรวบยาวกลางหลัง หลุดลุ่ยบางส่วน
“อะไรที่ไม่ได้สั่ง อย่าเสือกไปวุ่นวาย”
คำพูดรุ่นพี่ว้าก ทำให้เพชรพิรุณเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยน้ำตาคลอหน่วย เขาโยนความผิดให้เธองั้นเหรอ
“คุณเพชร ไปนั่งรวมกับเพื่อน ๆ” หญิงสาวไม่ตอบได้แต่เดินขากะเผลกเข้าไปนั่งอยู่ท้ายแถว
“ซี้ด” แผลที่ตึงส่งผลให้หญิงสาวครางเบา ๆ ศรทินเดินตรวจตราความเรียบร้อยในแถวของน้องใหม่ โดยสลับกับตุลที่มาพูดคุยในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง
ดวงตาคมเข้มหรี่มองคนตัวเล็กที่เขาไล่ให้มานั่ง หญิงสาวนั่งพับเพียบมือเท้าแขนหนึ่งข้าง มีเลือดแห้งเกาะหนัง ปลายแขนเสื้อที่ตกลงข้อศอกเลือดแห้งติดเป็นวง ๆ
การประชุมที่รุ่นพี่นัดแนะมา ไม่มีอะไรมากแค่นัดมาให้รายงานตัว เตรียมความพร้อมในการนัดรวมกันอีกครั้ง จนกระทั่งรุ่นพี่สั่งให้ทุกคนแยกย้ายกันกลับได้
“ฮึก” เพชรพิรุณสูดหายใจลึก ๆ
แผลเริ่มตึงและแห้ง เธอรู้สึกเจ็บได้แต่ขบเม้มปากแน่น
“เพชร เธอไปไหนมาแล้วนี่ไปโดนอะไร” นุ่นรีบเดินมาหา
“เราล้มตอนรุ่นพี่ให้ไปเอาไวนิล”
“ไหนรุ่นพี่บอกไม่ได้สั่งนี่” นุ่นทำหน้างง
“เขาโกหก นิสัยไม่ดี”
“เฮ้ย เบาเดี๋ยวรุ่นพี่ได้ยิน” นุ่นปรามเพื่อน
“คนนิสัยแย่” เพชรพิรุณหน้าบึ้ง สองสาวเดินมาถึงม้านั่งใต้ต้นไม้ แต่เพชรพิรุณอยากเข้าห้องน้ำ เธอจึงให้นุ่นนั่งรอเธอตรงนี้
ห้องน้ำข้างหลังหอประชุม เพชรพิรุณยืนหน้ากระจกห้องน้ำ หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ ขากำลังก้าวออกจากห้องน้ำ
“ไอ้รุ่นพี่ผีบ้า ขี้เก๊ก ไอ้คนใจยักษ์อำมหิต ไอ้คนนิสัยเสียนิสัยแย่ ไอ้คนขี้โกหก คนใจร้าย ใจดำ”
ปากสีหวานบ่นงึมงำ เดินออกจากห้องน้ำ แต่ทว่า…
“ไง” ใบหน้าหล่อเอียงคอมองมาทางหญิงสาว
“รุ่นพี่” เท้าถอยกลับอัตโนมัติ ปากเผยอสั่น
รุ่นพี่หน้าเข้มเดินต้อนเธอกลับไปยังที่เดิม แต่คนถอยหลังมองไม่เห็นทาง ยิ่งเขาต้อนเธอก็ยิ่งถอยหลังเข้ามุมสลัว หลังชนเข้ากับกำแพงห้องน้ำ
ศรทินประชิดถึงตัว ใช้แขนกักตัวหญิงสาว
“เธอด่าฉันว่าอะไรบ้างนะรุ่นน้อง” ปากเข้มเปล่งเสียงทุ้มต่ำ เนื้อตัวสั่นเทิ้ม หน้าซีดเผือดไม่คิดว่าเขาจะได้ยิน แววตาสั่นระริก ใบหน้าอยู่ระดับหน้าอกรุ่นพี่ เธอเห็นชื่อบนเสื้อช็อป
นายศรทิน เอกภัทระ นั่นคือชื่อของเขา ซึ่งใครต่างเรียก เทน หนุ่มฮอต ปากร้ายใจแข็ง อายุยี่สิบสองปี รุ่นพี่ปีสี่
“ฉันถาม” เขาเค้นเสียงต่ำ
“หนู หนูขอโทษค่ะ”
“เธอด่าฉันว่าอะไร”
หญิงสาวเอาแต่ยืนนิ่ง น้ำตาปริ่มดวงตา
“เงยหน้ามองหน้าฉัน” เขาสั่งเธอ
เพชรพิรุณทำตาม ทั้งที่ปากจิ้มลิ้มสั่นระริก น้ำตาที่มันปริ่มดวงตากลับไหลลงแก้มใส ศรทินเพ่งพินิจใบหน้าใส ริมฝีปากบางอมชมพูน่าจูบ ดวงตากลมโตสดใสแต่ยามนี้มันเปียกชุ่ม
“เธอน่าสนใจดีนะ เธอคนแรกที่กล้าต่อว่าฉันต่อหน้าคนหมู่มาก แถมยังกล้าด่าฉัน ฮึ ฮึ” ศรทินแสยะยิ้มเหี้ยมน่ากลัว
“ขอโทษค่ะรุ่นพี่ หนูไม่ได้ตั้งใจจะด่าพี่จริง ๆ”
“แต่เธอก็ทำมันไปแล้ว” นิ้วเรียวยาวม้วนเส้นผมยาวหญิงสาวไปมา
“ขอโทษค่ะ”
“อุ๊บ...” เขาฉกจูบปิดปากเล็กทันที มือจับล็อกต้นคอด้านหลังไม่ให้อีกคนขยับหนี เพชรพิรุณยกมือขึ้นทุบตีพัลวัน แต่เขาไม่รู้สึกเจ็บแถมยืนปักหลักไม่เขยื้อนขยับอีก
“ฮึ จืดชืด”
ยามที่ดึงปากออก ด้วยความตกใจเพชรพิรุณ รีบผลักคนตัวโตและวิ่งกะเผลกออกจากบริเวณนั้นทันที
ด้านศรทินยิ้มกระหยิ่ม ที่บอกจืดชืดนั้นไม่จริงสักนิด ภายในโพรงปากจิ้มลิ้มนั้นหอมหวานมันหวานมาก ๆ เมื่อได้ลองครั้งแรกก็อยากมีครั้งต่อไป
“อื้อ นุ่นขอโทษที่ให้รอนาน” เมื่อมาถึงเพชรพิรุณเห็นนุ่นก้มหน้าเล่นมือถือ
“ไม่เป็นไรเรารอคนที่บ้านมารับ” ปกตินุ่นจะมีคนขับรถรับส่ง
“ดีจัง”
“กลับด้วยกันสิเพชร เดี๋ยวเราไปส่งที่บ้าน”
“อย่าเลยเสียเวลาเธอเปล่า ๆ” เพชรเกรงใจนุ่น
“มันดึกแล้ว อันตราย”
“ขอบใจนะนุ่น”
“ไม่เป็นไร เพื่อนกัน” ทั้งสองยิ้มให้กัน
กว่าจะกลับถึงบ้าน เพชรพิรุณสภาพดูไม่ได้ เสื้อเปรอะเปื้อนด้วยคราบเลือด
“ขอบใจนะนุ่นที่มาส่ง”
“อื้อ ไม่เป็นไรเพชร พรุ่งนี้เจอกัน”
“อื้อ”
เพชรพิรุณยืนจนรถของนุ่นลับสายตาถึงได้เข้าบ้าน พ่อกับแม่พากันเข้านอนหมดแล้ว ภายในบ้านเงียบเหงา
เพชรพิรุณจึงเข้าห้องนอน อาบน้ำไปสูดปากไป เพราะเจ็บแผล ริมฝีปากเล็กอวบอิ่มบ่นอุบอิบคนเดียว เธอเจ็บใจที่ถูกรุ่นพี่หลอก ดีที่เล่าให้นุ่นฟังเธอเลยไม่ได้กล่าวหาว่าเธอโกหก
“อย่าได้เจอะเจอกันอีกเลยไอ้รุ่นพี่จอมเก๊ก” หญิงสาวเบะหน้าตามองบน
ทางด้านกลุ่มศรทินและเพื่อน ๆ พวกเขาจับกลุ่มอยู่ในลานจอดรถของมหาวิทยาลัย พร้อมสาวสวยที่นั่งคลอเคลีย
“เดี๋ยวมา” นาเดียร์สาวสวยดาวมหาวิทยาลัย
“อ่า เทนแรงไป” นาเดียร์เสียงสั่น
“ทนหน่อยสิ”
“เทนแรงเยอะ กระแทกจนร่องเราแสบไปหมดแล้วนะ”
“ฮึ ชอบไม่ใช่เหรอ”
“อ๊ะ จะเสร็จแล้วเทน เร็ว” หญิงสาวถูกตอกอัดจนตัวโยน สองมือจับอ่างล้างหน้า สะโพกถูกแก่นกายใหญ่กระหน่ำจนแดงเห่อ
“โอ้ ซี้ด” ศรทินดึงลำเนื้อออกจากร่องพูอวบ ก่อนดึงถุงยางอนามัยดึงลงถังขยะในห้องน้ำ นาเดียร์ขาสั่นแทบทรงตัวไม่ไหว
“ไปตายอดตายอยากที่ไหนมาเทน” ขณะเช็ดน้ำเมือกตัวเองออกจากร่อง
“เสร็จยัง” ชายหนุ่มยืนสูบบุหรี่
“อื้อ เสร็จละ”
ก่อนทั้งคู่จะเดินมาหาเพื่อน ๆ ทุกคนหันมองทั้งสอง ต่างพากันยิ้ม
พวกเขาทำเหมือนเรื่องปกติ พวกเขามักจะสับเปลี่ยนหมุนเวียนผลัดกันกินหญิงสาว
“เฮ้ย กูกลับละเหนื่อยอยากพัก” ศรทินทิ้งบุหรี่ลงพื้น เท้าบดขยี้ให้มันดับ
“ถึงกับหมดแรงเลยเหรอวะ” ตุลแซว
“เชี้ย” ชายหนุ่มทำท่าจะเตะเพื่อน
“งั้นก็กลับกันหมดนี่แหละ พรุ่งนี้มีงานรับน้องอีกวันว่ะ” เสียงตุลบอกเพื่อน ก่อนจะแยกย้ายกลับที่พัก
คอนโดมิเนียมหรู
ศรทินในชุดคลุมอาบน้ำ เขานั่งดื่มเหล้าคนเดียว
ภาพหญิงสาวรุ่นน้องหน้าใสตัวเล็ก ปากหอมหวาน วิ่งก่อกวนในหัวไม่หายสักที ตั้งแต่รับน้องมา ยังไม่เคยมีใครสักคนที่หักหน้าเขาต่อหน้าคนอื่น แถมยังก่นด่าสารพัด ใบหน้าคมเข้มแสยะยิ้ม
“เธอมันน่าสนใจดีนะ คนอื่นวิ่งหาฉัน แต่เธอไม่วิ่งเข้าหาฉัน แต่ก็กล้าต่อปากต่อคำแถมยังกล้าด่าฉัน”
ศรทินกระตุกยิ้มมุมปาก แก้วเหล้าถูกส่งเข้าปากอีกครั้ง มือไล่ดูมือถือไปเรื่อย แต่ภาพหญิงสาวปีหนึ่งยังวนเวียนในหัวไม่หาย
“บ้าเอ๊ย ยายเตี้ย” ศรทินสบถ แต่สักพักเขากลับคลี่ยิ้ม เหมือนเขามีอะไรสนุก ๆ ให้เล่นในวันพรุ่งนี้
“ไว้เจอกันเพชรพิรุณ” ชายหนุ่มอมยิ้ม
- ผู้เขียน
