หลายชั่วโมงต่อมา
เมื่อร่างกายได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ คิมหันต์ที่สลบไปนานหลายชั่วโมงก็ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะพบว่ามีใครบางคนนอนขดอยู่ข้างๆ เขาตอนนี้
ชายหนุ่มพยายามปรับสายตาเพื่อมองว่าตัวเองตายไปแล้ว หรือยังมีชีวิตอยู่กันแน่ แต่พอหันมาด้านข้างกลับเห็นว่าร่างบางที่เขาเฝ้าคิดถึงมานานแสนนาน คนที่เขาโหยหามาโดยตลอดนั้นนอนอยู่ข้าง ๆ เตียง
“หนูณิ” เสียงทุ้มพูดชื่อณิรินออกมาเบาๆ เขาค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาแล้วเกลี่ยผมที่ปิดบังใบหน้าของผู้หญิงที่เขารักที่สุดออก
คนที่เขาทำเรื่องเลวร้ายไว้กับเธอมากมาย แล้วจู่ๆ น้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลออกมาเป็นทาง คิมหันต์ค่อยๆ ใช้มือช้อนตัวณิรินแล้วดึงเธอมานอนในอ้อมกอดของตัวเอง เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นยิ่งกว่าเดิม เพราะเขากลัวว่าถ้าเขาตื่นขึ้นมาอีกที คนตัวเล็กที่นอนอยู่ตรงนี้จะหนีหายเขาไปอีก
คิมหันต์ค่อยๆ ปิดเปลือกตาของตัวเองลงช้าๆ ก่อนที่เขาจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุด
