ปากบอกไม่แต่ใส่สุดเกียร์

แค่อยากเจออีกครั้ง

ภาณุวิชญ์รู้สึกตัวตื่นในตอนสายชายหนุ่มพลิกตัวมาอีกด้านเพื่อจะกอดหญิงสาวที่เขาพากลับมาเมื่อคืนแต่บนเตียงก็ว่างเปล่า เขาไม่คิดว่าเธอจะตื่นตั้งแต่เช้าชายหนุ่มรีบออกมาจากห้องนอนเพื่อมองหาผู้หญิงคนนั้นแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเธอทิ้งไว้เพียงเสื้อสายเดี่ยวตัวเล็กที่ขาดไว้บนโซฟา

“เธอเป็นใครกันนะ”เขาบ่นกับตนเองจากนั้นก็โทรศัพท์ไปหาเพื่อนเพื่อจะถามว่าผู้หญิงที่เขาพามาเมื่อคืนนั้นเธอเป็นใครชื่ออะไรเพราะคิดว่าหญิงสาวคือคนที่เพื่อนของเขาเรียกมาให้บริการ

“มีอะไรวะณุโทรมาแต่เช้า”

“เช้าที่ไหนนี่มันเกือบจะเที่ยงแล้วนะไอ้โชค”

“ก็นี่มันวันเสาร์ใครเขาตื่นเช้ากันล่ะ ว่าแต่มึงมีอะไรเมื่อคืนก็หนีกลับก่อนแล้วยังจะโทรปลุกกูอีก”

“กูอยากถามว่าเด็กเมื่อคืนมึงหามาจากไหนวะ”

“เด็กไหนวะ”

“ก็เด็กที่กูพามาด้วยไงมึงให้ยาเธอไปด้วยใช่ไหม”

“ไม่นะเด็กที่กูดิวให้มึงมาไม่ได้กูกำลังจะเดินไปบอกที่ก็เห็นมึงหิ้วผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นรถไปแล้ว”

“ฉิบหายล่ะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครวะ”

“กูจะไปรู้กับมึงเหรอ มึงไม่รู้จักหรอกเหรอ”

“ไม่เลยกูก็นึกว่าเป็นผู้หญิงที่มึงหาให้”

“เฮ้ย!...มึงดูดีๆ นะข้าวของอะไรในห้องหายไปบ้างหรือเปล่า”

เมื่อเพื่อนพูดแบบนั้นภาณุวิชญ์ก็รีบสำรวจรอบห้องแต่ทุกอย่างก็ยังอยู่ครบถ้วน”

“ไม่นะของในห้องก็ยังอยู่ โทรศัพท์ก็ยังดูกระเป๋าตังค์ของกูก็ยังวางอยู่ที่เดิม”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วแค่นี้ใช่ไหมที่มึงจะถามกู”

“เออ...กูก็แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นใคร”

“ปกติมึงก็นอนกับคนอื่นไปทั่วอยู่แล้วไม่เห็นมึงจะอยากรู้เลยหรือผู้หญิงคนนี้มีอะไรพิเศษ”

“ไม่มีหรอกกูก็แค่แปลกใจเพราะกูยังไม่ได้ให้เงินเขาเลย”

“อย่าสนใจเลยเธอก็อาจจะเป็นผู้หญิงที่รักสนุกแค่นั้นแหละถ้าเธอไม่ได้เรียกร้องอะไรมึงก็ไม่ต้องสนใจ”

“อือ งั้นแค่นี้นะคืนนี้มึงจะไปที่ผับอีกไหม”

“ไปสิวะ แล้วมึงล่ะไอ้ณุจะไปไหม”

“ไปสิ”

“งั้นคืนนี้เจอกันนะ”

เมื่อวางสายจากเพื่อนแล้วภาณุวิชญ์ก็นั่งคิวคิ้วขมวดอยู่ในห้องรับแขกเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงเมื่อคืนเป็นใครชื่ออะไรและมาจากไหน

ปกติแล้วชายหนุ่มก็มีวันไนท์สแตนด์กับผู้หญิงอยู่ค่อนข้างบ่อยแต่ผู้หญิงเมื่อคืนมันไม่ได้เหมือนผู้หญิงคนอื่นเลย เพราะเขาเป็นคนแรกของเธอชายหนุ่มรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลยถ้าหากเขาจะไม่รับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่จะไปตามเธอจากที่ไหนเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

บางทีถ้าหากคืนนี้เขากลับไปที่ผับนั่นอีกก็อาจจะมีโอกาสเจอเธออีกครั้ง เมื่อคิดได้ชายหนุ่มก็ล้มตัวลงนอนก่อนจะตื่นมาอีกทีในช่วงเย็น

เขาลงมาทานข้าวที่ร้านข้างคอนโดจากนั้นก็ขึ้นไปนั่งทำงานต่อจนกระทั่งสี่ทุ่มก็ขับรถออกมายังผับที่เขามาเที่ยวเป็นประจำเมื่อมาถึงเพื่อนของเขาเพื่อนสนิทของเขาสองคนก็นั่งรออยู่แล้วศุภโชคหรือโชคมากับผู้หญิงคนหนึ่งส่วนเขตแดนนั่งดื่มอยู่คนเดียว

“ทำไมคืนนี้ไม่มีสาวๆ เลยวะเขต” ภาณุวิชญ์ถามเขตแดนซึ่งปกติมักจะมีสาวข้างกายอยู่ตลอด

“เบื่อน่ะ”

“ขอให้เบื่อจริงเหอะกูเห็นมึงควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า”

“แล้วมึงล่ะตกลงรู้หรือยังว่าเด็กที่หิ้วไปเมื่อคืนเป็นใคร” เขตแดนถามภาณุวิชญ์ เพราะรู้เรื่องนี้มาจากศุภโชคที่เล่าให้เขาฟังก่อนหน้าที่เจ้าตัวจะมาถึง

“กูไม่รู้เหมือนกันว่ะ”

“กูก็บอกแล้วมึงอย่าสนใจเลยณุเธอก็อาจจะเป็นผู้หญิงที่มาเที่ยวคนหนึ่งก็เท่านั้นเอง” ศุภโชคไม่อยากเห็นเพื่อนทำหน้าเครียด

“แต่กูว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น” เขตแดนตั้งข้อสังเกตพบปกติแล้วภาณุวิชญ์จะไม่ค่อยถามถึงผู้หญิงที่นอนด้วย

“มีอะไรวะหรือว่าน้องเขาเด็ดจนมึงลืมไม่ลง”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า แต่ที่กูถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเพราะเมื่อคืนกูเป็นคนแรกของเขาว่ะ”

“เฮ้ยเป็นไปได้ยังไงถ้าหากเขายังไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายแล้วทำไมยอมออกไปกับมึงง่ายๆ ว่าณุกูว่ามันแปลก”

“ลักษณะเหมือนเขาโดนยาว่ะ”

“นั่นไงกูว่าแล้ว ว่าแต่ใครเป็นคนเอายาให้เธอกินล่ะ”

“กูก็ไม่รู้เหมือนกันกูถึงมาถามพวกมึงไง กูคิดว่าพวกมึงเป็นคนจัดการ”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกูเลยมึงก็รู้นี่ว่ากูว่าพวกกูไม่เคยใช้ยาอะไรแบบนั้นผู้หญิงที่หิ้วออกไปทุกคนจะต้องเต็มใจ” เขตแดนรีบปฏิเสธเพราะถึงแม้พวกเขาจะเจ้าชู้มากแค่ไหนแต่ก็ไม่เคยใช้วิธีแบบนั้น

“แล้วเธอเป็นใครกันนะ”

“เอาน่าถ้าเธอเป็นคนที่ชอบเที่ยวกูว่าไม่นานมึงก็คงได้เจอเธออีก เผลอๆ คืนนี้เธออาจจะมาที่นี่อีกก็ได้ ว่าแต่สวยไหมว่ะ เมื่อคืนกูเห็นแต่ข้างหลังไม่ทันได้มอง”

“สวยสิ ตาโตมีลักยิ้มเล็กๆ ตรงมุมปากด้วยนะ” เมื่อนึกถึงดวงตากลมโตแล้วภาณุวิชญ์ก็อดยิ้มไม่ได้

“กูว่ามึงติดใจเธอ”

“กูก็แค่อยากเจออีกครั้ง”

นอกจากใบหน้าที่สวยแล้วหุ่นของเซ็กซี่เย้ายวน แม้จะเป็นครั้งแรกของหญิงสาวแต่เธอก็เร่าร้อนจนเขารู้สึกติดใจ ที่พยายามตามหาเพราะอยากจะสานความสัมพันธ์ต่อแต่ไม่ใช่อยากจะคบหากับเธอเป็นแฟนอย่างจริงจัง เขาแค่อยากได้ใครสักคนที่รู้ใจเวลาอยู่บนเตียงก็เท่านั้น ถ้าหากเจอเธออีกครั้งเขาก็อาจจะยื่นข้อเสนอให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาอย่างน้อยก็จนกว่าเขาจะเบื่อเพื่อแลกกับเงินจำนวนหนึ่ง

ชายหนุ่มพยายามมองหาผู้หญิงที่เขาเจอเมื่อคืนแต่รอจนกระทั่งผับปิดก็ไม่เจอเธอแต่คนอย่างเขาถ้าอยากได้อะไรก็ต้องได้ คืนนี้ไม่เจอเธอแต่เขาก็คิดว่าจะตามหาเธอได้ไม่ยากถ้าหากเจอกับหญิงสาวอีกครั้งเขาก็มั่นใจว่าจะจำเธอได้อย่างแน่นอน ยิ่งหาตัวยากก็ยิ่งเป็นเรื่องท้าทายสำหรับภาณุวิชญ์มาก