ผมรู้ว่าการเปิดทางแบบนี้จะทำให้พี่ชาร์มันได้ใจ คราวหน้าก็คงจะใช้ลูกอ้อนให้ผมใจอ่อน แต่ทำไงได้ในเมื่อเขาดูจะแฮปปี้ขนาดนั้น
ท้ายที่สุดแล้วผมก็แพ้ให้กับสายตาของเด็กน้อยที่ดูตื่นเต้นตอนได้จับของเล่นส่วนตัว แววตาดูมีความสุขเวลาเห็นผมนอนหน้าแดงใต้ร่างเขาแบบนี้
อยากรู้เหมือนกันว่าใช้ช่วยตัวเองกับคนอื่นช่วยมันจะเหมือนกันหรือเปล่า
“กดเปิดตรงนี้ใช่มั้ย” เขาถามขึ้นตอนที่ชูแท่งสั่นสีม่วงให้ผมดู
“อือ” ผมขานรับในลำคอ ก่อนจะหลบตาพี่ชาร์ที่มองมา พลันข้างแก้มก็ร้อนผ่าวยามสายตาของเขาไล่สำรวจร่างกายที่เปลือยเปล่า เรียวขาตั้งฉากลงบนเตียงนอน เผลอกลั้นหายใจครู่หนึ่งตอนที่เขาจับขาผมให้อ้าออก
“พี่ชาร์”
“แยกขาหน่อยวา”
“เดี๋ยวก่อน”
“อ้าขาหน่อยครับคนเก่ง”
ประโยคเชิงคำสั่งด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มทำให้ผมหันกลับมาวางสายตาที่เขาอีกครั้ง คราวนี้เขาค่อยๆ ตะล่อมผมด้วยการแทรกกายเข้าที่หว่างขา โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ก่อนแน
