" เงียบทำไมทุกทีก็เก่งไม่ใช่เหรอ วันนี้ฉันจะตอกย้ำให้เธอรู้ว่าใครกันแน่คือผัวของเธอ " ภูวดลพูดด้วยความเกรี้ยวกราด
" คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ มีใครเขาคิดอะไรต่ำๆ ได้แบบคุณอีกมั้ย " ฟ้ารดาโมโหภูวดล
" ฉันไม่ได้บ้า ฉันแค่จะใช้เธอให้คุ้มก่อนส่งต่อให้ไอ้เอ " ภูวดลยิ้มร้าย ก่อนจะจ้องเข้าไปในดวงตาของฟ้ารดา
ฟ้ารดามองด้วยความหวาดกลัว เธอกำลังจะหาทางลงจากรถ เพราะตอนนี้ภูวดลน่ากลัวเหลือเกิน
" อย่าแม้แต่จะคิด ถ้าเธอโดดลงจากรถตอนนี้ฉันบอกได้คำเดียวว่าไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแน่นอน " ภูวดลขู่ฟ้ารดาเพราะเขาเห็นเธอมองไปที่ประตูรถ เขากลัวว่าเธอจะบ้าจี้ทำแบบนี้จริงๆ
" คุณมันทุเรศ คนอะไรจิตใจสกปรก ฉันไม่เข้าใจทำไมฉันต้องมาเจอคนแบบคุณ " ฟ้ารดาเริ่มมีน้ำตาไหลคลอเบ้าด้วยความหวาดกลัว ภูวดลมองหน้าฟ้ารดาเล็กน้อย แม้จะรู้สึกผิด แต่ความหึงหวงที่เจ้าตัวไม่เคยรู้ บวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์มันมีมากกว่า ทำให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี
