กลั้นน้ำตาแทบไม่ไหว เมื่อเขาบังคับขู่เข็ญ ไม่อยากมีปัญหา ยาหยีจึงใช้มือปิดกระโปรงเดินขึ้นเวที ซึ่งมีผู้หญิงที่จ้างมาเต้นอยู่ก่อนแล้วหลายคน ด้านล่างก็ผู้มีคนมากมายสังสรรค์ ทำให้ทั้งอายทั้งกลัวจนตัวสั่น
เหลือบมองทางโต๊ะของไทเท ส่งสายตาวิงวอนขอความเห็นใจ แต่เขากลับให้สาวสวยคนหนึ่งนั่งบนตัก คลอเคลียข้างกาย ไมยราพจ้องพลางพูด "หุ่นยาหยีอย่างเด็ด เห็นแล้วอยากแตกใส่หน้า"
"ของกู!!" ไทเทตวาด
"ถ้าหวงขนาดนี้ มึงจะให้แต่งตัวโป๊ไปยืนบนเวทีทำไมวะ ฮ่าๆ"
"โกหกกูเพื่อไปกินข้าวกับไอ้สัดนั่น แค่นี้ยังน้อยไป เหอะ"
"มือน้องปิดกระโปรงตลอด..เป็นไร"
"ลมเย็นมั้ง"
ไทเทตอบกลับเพื่อนอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้าน มองไปยังบนเวทีที่มีแสงสีเสียงครบครัน ตัวเล็กยืนท่ามกลางสาวสวยที่โยกสะบัด สองมือปิดกระโปรงที่สั้นเอาไว้ ภายในไม่ได้สวมใส่กางเกงใน ถ้าลมพัดแรงสักครั้ง ทุกคนคงได้เห็นหมดทุกอย่าง ความน้อยเนื้อต่ำใจบวกกับความอ่อน
